sevgimin yalýn hali bulutlu gözlerin...

gözlerimin yeþili kahverengine dönmeye baþladý artýk, vücudum topraða bakýyor. saçlarýmýn döküldüðü topraðý gözyaþýmla ýslattým, yalnýzlýðýmýn saksýsýnda bir aþk fidaný var, bir kaç gün sonra gözlerimin pýnarý kuruduðunda o da ölecek susuzluktan, akýtacak gözyaþým kalmadýðýnda yalnýzlýðýmýn ayazýnda kalacak ve dökecek taze yapraklarýný meyve vermeden. bana sabýrlar dilerdi hep annem, denerken öldük be annem, denerken öldük, aþk yolunda ölmek kutsal mý anne? yoksa cehennemlik miyiz? gene arafta kalmayalým da.

gözlerimin sensiz hali bulanýk gözyaþlarým...

içtiðim sigara boðazýmýn yollarýný yaktýðýndan yutkunamýyorum, eklemlerin sensizlikten kireç tuttu. bana baktýðýnda kýpýrdayamam bu yüzden. senden ayrý geçen her saniye kalbime akýttýðým kan yalnýzlýðýmý besledi, büyüttü. artýk kalbimin yerinde yalnýzlýðým atarken, aþkýnýn gölgesinde huzurlu uyumam bu yüzden. sessizlik daha da beslerken içimde büyüyttüðüm canavarý, zincirlere vurdum sensizliði, ama daha fazla tutamayacaðým içimde, içimden çýkarsa ne ben kalacaðým, ne de sen. benliðimiden taþtýðýmda önümde duranlarý ezdiðimden yalnýzým zaten.

yalnýzlýðýmýn deniz hali kýyýma vuran dalgalarýn...

kalbim aritmiye yenik, sensiz ritimsiz olduðumu bilmiyorsun. gözlerinin her delici bakýþýnda kafamý eðmem, içime daha çok iþlememi istememden. bedenimin kýyýsýna vuran dalgalar yüzünden ellerim yosun tuttu artýk, sana þiir yazmadýðým için kestim attým onlarý, seni anamayacak uzuv lazým deðil bana. hýrçýn dalgalarla gelen saçlarýnýn kokusunu, sana yazdýðým mektubu koyduðum þiþeye sakladým. sakin bir günde býrakacaðým denize, yalnýzlýðýmý da hissedersin belki. uçurumdan sýrtüstü atýyorum kendimi denize, sýrtým çarptýðýnda suya, acý gözlerimi sonuna kadar açtýrýyor bana, baðýramýyorum, tuzlu su doluyor ciðerlerime, yakýyor bir kez daha.

kalbimin esaret hali karanfil gözlerin...

vucudumu dinlendiren bakýþlarýn, buruk bir bir tad býrakýyor içimde, ayný karanfil gibi. acýlarýmý unutturuyorsun, diþ sýzýsýnýn bin katý belki yüreðimde açtýðýn yaralar, bakýþlarýn merhem oluyor bilmezsin. seni görmek için saklandýðým köþe baþýnda, bir kere bile elini tutamamanýn acýsýný yaþarken ben, sen varlýðýmdan habersizsin. bazen kýzýyorsun ya, gönlümdeki siyah bulutlar kandan damlalarýný býrakýyor içime, güneþ doðmayý reddiyor, yýldýrýmlar çakýyor gözlerimde, dünyaya küsüyorum seni kýzdýrdýðý için.

senin karanfil gözlerinde yaþýyorum bazen, fabrikalarým iflas etmek üzere çünkü.