Ne kadar uðraþsam da
Yüreðimin sayfalarýný fütursuzca sana açýp baksan da
Sine-i efkârýnda dile gelen bahaneler izaný ve vicdaný anlamýyorsa
Hasrettiðin melalin hýrçýnlýðýn ilgasýyla edebin letafetini öteliyorsa ne yapayým


Her nefese anlattýðým
Ýnkiþafýn raddelerinde hali fakirliðime hayýflandýðým
Bir sitem dahi olsa maðduru olmaktan fevkalade sakýndýðým arken
Ýki kalbin, bir uzuv olan o nimetin, idrakime geçit veren aklýselimim, gönül iken


Yýllara sâri çilem demken
Hicran tüm ihtiþamýyla sineme yerleþirken anlamadýn
Her türlü tatmin için sýnýrlarý fütursuzca zorladýn, edebi yaþamadýn
Ben sükût ederken, içselliðime sudur eden hüzünle demlenirken, sen hala þakýdýn


Yüreðimi bedbinliðe gark ederken
Uzlet için vakti saati özlemle beklerken, emeðim senindi
Nefesim, bilmem ki hangi hazanýn serinliðindeki kederin elindeydi
Yaþamak halim için sanki bir çileydi, seninle baþladý ve seninle yüreðim karardý


Ne bir ses ne hatta þevki nefes
Ruhumda bir anlam býrakmadý, emanetin ilgasý sýðýnaktý
Hasretini çektiðim, azizliðine kefalet ettiðim naiflik sayfalardaydý
Mazi letafetiyle halimi çekiyordu, nakþeden kutlu anýlar yalnýzlýðýma yetiyordu


Sedanýn azizliðindeki okunan
Kuytu derinliðimdeki umudu filizlendiren vaktin ezanýný
Her duyuþumda, yüreðimin titrettiði feyziyle, tilavetin esrarý mucibince
Dilim çözülüyor, dizlerim bükülüyor, gözler dur durak bilmeden sökün ediyordu


Sen nefesin hevesteki þevkine
Ben idrakime fazileti sunan her ayetin birliðini yaþýyorduk
Beklediðim her akþam, niyazýn dirliðinde hasrettiðim her anlam sýzýydý
Anlatamadým, hissiyatýmý paylaþamadým, yýllarca senin yanýnda hep yalnýzdým



Mustafa CÝLASUN