Aþk, Sadece Yüreðe Bakar!
Gerçek bir aþk, sizin kim olduðunuza bakmaz. Mevkiinizle, paranýzla, mal varlýðýnýzla ilgilenmez.
Aþk, Sadece Yüreðe Bakar!
Aþk sadece, kendini içinde rahat hissedeceði bir gönül arar. Girip yerleþebileceði, doyasýya serilip uzanabileceði, güvenilir bir yürek arayýþýndadýr. Bulduðunda, onu ilgilendiren baþka bir detay yoktur. Ýster padiþahýn kýzý olun, ister peri kýzý, isterseniz padiþahýn kendisi…
Aþk belki de, dünya üzerinde bütün insanlara eþit daðýtýlan yegane duygudur. Kim olduðunuzun önemi olmadan sahip olunabilecek en büyük servettir. Mis kokulu çarþafýn serili olduðu bir yatak gördüðünde, kendini üstüne atan bir yorgun savaþçý gibi; býrakýr kendini aþk, temiz ve büyük bir yürek fark ettiðinde.
Aþkýn aðýna düþenlerin arasýnda kimler yoktur ki? Filozoflardan tutun sanatçýlara, en sert görünen adamlardan tutun beden kölelerine kadar, herkes aþkýn aðýna düþmüþtür. Aþk; þan, þöhret, unvan, nam tanýmaz, vurduðunda devirir.
Tarihte bunun binlerce örneðini görebilirsiniz. Örneðin, 1.Abdülhamid, yirmi yedinci Osmanlý padiþahý! Aþk, padiþah madiþah tanýmýyor. Bakýyor ki orada bir yürek var, sýzýveriyor içine. Topkapý Sarayý’nýn arþivlerinde bulunan mektuplar, bize aþkýn kimseyi varlýðý ve rütbesiyle ayýrmadýðýnýn en iyi örneklerini sunuyor.
1. Abdülhamit, Ayþe Sultan’ý baþ kadýný olarak görüp, devlet meseleleriyle ilgilenirken; ki tahta çýktýðýnda ülkenin durumu içler acýsýymýþ, cariyelerinden Ruhþah’a aþýk olur. Kendine engel olamaz. Aþýk insana söz kar etmez, mantýk ise devre dýþýdýr. Ona mektuplar yazmaya baþlar:
"Fesüphanallah! Ben kulun siz efendime bu kadar kavuþmayý arzularken benim üzüntüme, elem ve kederime ve periþan halime, derman ve açýlmýþ yarama merhem olursun diye sizden umut beklerken, geceleri yataðýma gelmemenizin sebebi ne olabilir? Ama Allah hakký için benim ýzdýrabýmý dindirir. Sen bana bu anýmda merhamet etmezsen kim merhamet eder. Vallahi bu halimle her gece sabahlarým, bu gece de böyle sabahlamam hak deðil. Bu bir iki gecedir gelirsiniz diye beklerken, senin böyle yapmana Allah razý olmaz. Bu gece de bana gelmezsen bilirim ki, bana karþý sevgin yok. Benim bu halimi gören, düþmaným bile olsa bana merhamet eder. Akþam sabah gelip bir anlýk oturman iþ deðildir. Kulun gelir, beni istemiyor musun diyerek, sabaha kadar ayaðýna yüzünü sürerdi. Benim sana olan bu halimi de Allah bilir. Eðer dünyada ömrüm tamam olsa, ölsem dahi seni düþünürüm. Vallahi sümme billahi halim çok kötü oluyor. Sen de böyle ettikçe, billahi ölüm bana daha hayýrlý geliyor.
Ruhþah'ým, Hamid'in sana kurban olsun. Mahlukatý ve alemi yaratan Allah, bir kusur ile insaný azap eylemez. Efendim sana baðlanmýþ bir köleyim. Ýster döv, istersen öldür. Bu gece gelmen lazýmdýr; aksi halde vallahi hastalanmama belki de ölümüme sebep olursun. Ayaðýn altýna yüzümü, gözümü sürerek rica ediyorum. Allah için kendimi durduramýyorum.
Abdülhamid Ruhþah'ýna kul kurban olsun. Bir kusur ile beni unutma. Benim vücudum toprak oluncaya, ölünceye kadar senden vazgeçersem, Allah bana layýk olduðumu versin."
Ýþin özü, aþk bir kere kapýný çalýp içeri girmeye görsün; insanda ne padiþahlýk kalýr, ne krallýk!

candan ünal...