/Çayýmýn buðusu nefesine karýþýrken/
Ansýzýn çýkýp gelsen akþam üstü. Ellerin, beyaz zambaklarca ýþýk saçsa ortama . Kokusu, yayýlýrken akþama ellerinin, kýskansa hanýmelleri ,yaseminler. Yumunca ellerini, yüreðim de dürülse avuçlarýnda. Sonra, bardaklarýmýz bakýþýrken; sen dalýp dalýp gitsen, ben sussam öylece.Çaydan semaverden konuþsak. Gece aðýr aðýr inerken zamana,saçlarýnýn rengi geceye ilham olsa. Bahtýmýz saçlarýna tezat yol alsa gecenin koyuluðunda. Çayýmýzý yudumlarken yüreklerimize semadan nüzul etse sevgi hevenk hevenk. Çayýmýzla birlikte gönlümüz de demlense…



/Gece yarýsýna doðru/ Nýfsýl leylede bir yýldýzlar geçidi

Leyla’nýn içine dürdüðü sevgi, Mecnun’un þekvasý , geceye iliþtirlen bir siyah gül suretinde katýlsa aramýza. Ýçimize, yýldýz yýldýz vefa yaðsa semadan. Saçlarýna yýldýzlardan kurdela taksan. Bir çobanýn uzaklardan gelen kaval sesinde erise hicranýmýz. Yusuf’un rüyasýný anlatsa yýldýzlar. Zamaný hayra yorsak .Ýlerleyen saatlerde, ben ne zaman kalkacaðýz diye sorduðumda. Sen “hayat uyumayacak kadar kýsa” deyiversen, sükut perisi dudaklarýnla dünya benim olsa… Artýk gözlerimiz uykuyu tanýmasa. Üç-beþ nöbetindeki bekçilerin düdük sesleri bozsa gecenin sessizliðini. Yüreðim hâlâ avuçlarýnda. Sonra köpek ulumalarý , üstümüze bir ay doðsa.



/Fecrin ilk ýþýklarýndan önce/

Ben, incecik ellerine bakarken hayran hayran. Acýyan çaydan iki bardak çay doldursan. Kirpiklerine asýlý uyku perisini çayýn kekreliði ile kovsan. Gamzelerin bir þebnem usaresine bürünse. Tebessümüne takýlsam. Son yudumu alýrken çaylarýmýzdan fecr aðarsa. Yýkasa hüznümüzü saba makamýnda bir ezan. Seherin en güzle deminde huzura çýkmak üzere kalksak. Gecenin gündüzle birleþtiði yerde, biz ayrýlsak. Erguvan bakýþlý bir akþam üstü buluþmak umuduyla. Saatler, zamaný erguvan akþamlara taþýrken, ellerin benimle konuþsa tekrar...
Ankara,28.03.2010 Ý.K