Ýnsanlar aðýzlarýndan çýkan cümleleri bilmezler.
Çýkar ama aðýzlarýndan.
Anlatsan anlamlarýný dinlemezler.
Ama söylerler aðýzlarýndan.
Gördükleri en son þey karanlýk.
Onlar için karanlýk sadece aydýnlýk.
Küçümserler karþýndakini hiç bir þey bilmeden.
Dinlemezler önündekini.
Sadece konuþmak için.
Karþýndakinin hareketlerini gülerek algýlarlar.
Gülmeli öðrenmediler mi acaba?
Sesi ne kadar çok çýkarsa.
O kadar bilgili zannederler kendilerini.
Bir sorsan bilirler mi ölmeli?
Hepsi ölmüþtür zaten farkýnda deðiller.
Ne zannederler bunlar kendilerini.
Sözü bitince yumruklarýn konuþmasýný marifet bilirler.
Marifet konuþmakta deðil mi?
Bu insanlardan ne kadar uzak durursan.
Sana o kadar yakýnlaþýrlar.
Býrak akýþýna gitsin.
Sonu her zaman ölüm deðil mi?
Onlar konuþsun dursun sen sadece dinle.
Bir gün susarlar belki.
Onlarý susturmalý kim baþara bilmiþ ki.
Peygamberi taþlayan kurana kurþun sýkan onlar deðil mi?
Tek huzur bulacaðýn yer toprak onlarý da mahfeden bunlar deðil mi?
Korktuklarý tek þey cehalettir. bunlar cehaletin önde gidenleri.
Senin bildiðin tek þey hiç bir þey olsun.
Onlar her þeyi bildi de ne oldu ki.
Sus sus ki konuþanlara en büyük cevabýn bu olsun.