Bülbülün sesin ülfetiyle feryat diyor
Mahzun kuþlar kanatlarýný çýrparak umuda yöneliyor
Nasip bahtý felah için çiyli serdediyor, içim gidiyor, gönlüm aðlýyor
Göçüp giden þu virane gönlüm sessizliðe gömülüyor, uzletin aþkýyla nefesleniyor


Ne vakit bir musalla taþýný görsem
Çýktýðým ve ram olduðum efkârýn süruruyla aðlasam
Yüreðimin yangýnlýðýný hiçbir gönle aktarmadan çýðlýðýmý yudumlasam
Hiç uyumadan seherin ahengini ruhuma taþýsam ve aþkýn vecdiyle hasrete kansam


Nereye yaslansam sinem bir avare
Sevda dilim için sanki edebi bir bahane, aþktan azade
Baþlýyor yine serabýn ülfetine yakýþan ve yaðarak anlamlaþan her kadre
Ruhum bigane, halim divan, zihnim merdane, nefesin hicraný duyulmuyor ah paye


Bin hüzün çökse de bu fakir gönlüme
Haykýrdýðým melalim çaresiz çekiliyor acý sessizliðine
Hani takat ve þevk nerede, sürur kalbimden arî derinliðinde ve kederiyle
Ruhumdan sadýr olan ve sinemi daraltan yalnýzlýðýmla abat olarak göçer giderim


Sine-i sürurumdan kopan yapraklarý
Ruhumun baki olan hicran damlalarýný terennüm ederim
Bir yudum suya hasret nefes gibi kuytu derinliðe meylederim, çile benim
Ne kaldýysa ve býraktýðým çaresiz nefesimle, hali fakirliðimde uçuk bir sazendeyim


Kim hangi cüretle nazar edebilirim
Kalbi çöküntüleri ayan olan ve fevkalade biçare sefilim
Kalmayan gücüm, fersizleþen ve boþluðu anan iki gözüm ve edepten arî dilim
Bu viraneliðimde aþkýn namütenahi dirliðini ve birliðini nasýl deruhte ederek giderim


Ben hali fakirliðimde ikamet edenim
Adamlýðýn adýmlarýnda metanetini koruyanlara gýpta ederim
Ah biganeleþen hüzünlü nefesim, ömür sahifesini tüketen hicrani defterim
Sessizliðime çekilerek, aziz nefesler için niyaz ederim, selamý önceleyip sürur dilerim



Mustafa CÝLASUN