Vaat edilen umut niye aman vermiyor
Salýverdiðim nefesler hicranýmla hesapla bedelleþiyor
Ruhumun azadeliði yüreðimi burkarak, sineme hasreti yaðdýrýyor
Dilim susuyor, kalbim konuþuyor, gözlerim mecalsiz bir þekilde ufka bakýyor


Her attýðým adýmda gözüm kararýyor
Göçtüðüm mekânlar artýk nefesimi býrakarak aðlýyor
Bilmem ki geriye ne kalýyor, ne bir ses ve ne de bir eser baðlýyor
Ruhumun bizarlýðý niye halimi korkutuyor, hesap kalbimde bir baþkalaþýyor


Yalnýzlýðýma avdet eden yârin sesi
Ruhuma þevk bahþeden busesi, edebiyle o aziz nefesi
Sanki kalbime vuslatýn payesiydi, fakirliðime hamiyeti eðledi
Ýþte sineme sudur eden süruru ve nefesin ilzamýnda ki kutlu nuru anlamýþtým


Çekildiðim sessizliðimle onu andým
Baðrýmýn yangýnlýðýnda ve hýçkýran umutlarýmla aðladým
O an ve geçmeyen aþký zamanda bilmem ki ne kadar daðlandým
Çok dalgýndým, görmediðim dalgalarýn serencamýnda hicranýmý yudumladým


Hüznün feyziyle ellerimi öyle açtým
Aðladým, durmadan yüreðimi açarak yangýnda adýmladým
Acizliðimle ve dilimin sefilliðinde halimin fakirliðini Rabbime anlattým
Gönlümü aç, çilede inkiþafý ruhuma kat nefesimi sürurla ve edeple halime tat


Dinmiyor elemin furyasý kalbimde
Bilmem ki daha ne kadar refakat edecek bu sefil halime
Hani o iþtiyakla býraktýðým kutlu umutlarým hala nasibi hak seferinde
Ömür sahifemde, nefesin göçü haþyetiyle elemle demde, mizan hazin halimde


Bir nazar eðleme artýk nefes bitti
Sürur kalmayýnca kalbimde þevk tükendi ve sessiz gitti
Beyan edemediðim meramým ve mýsralara yazdýðým yangýnlýðým hissedildi
Gönül ummana yöneldi, derdi gamýný hicranýyla ve nefesin kalanýyla ona döktü


Mustafa CÝLASUN