Bahara ermeyen nefesimle
Sine-i melalimde derlediðim hicranýn sesiyle
Ruhumun muhtaç olduðu ulviyetin payesiyle neden hüzne akarým
Ah yine baþlýyor hali fakirliðimde dinmeyen efkârým, sefilliðe açýlan aðýtlarým


Hali iklimimde güz var
Umutlarým kalbi sürura ne kadar hasret yaþar
Dile gelen sevda ruhum için letafetiyle ne ülfetli bahar, aþk bir ar
Artýk çalma kapýmý, nazarlarýmda uçsuz bucaksýz mezarýn haþyeti har ey yar


Neyleyim bahtýn edebiyim
Sabýr içinde boynumu bükerek nefesi sevk eðlerim
Hamiyete muhtaç olan solgun gönül kafesim, lal olan bu dilim
Umman için derlediðim ve güftelediðim hüzzam naðmelerim hasreti ilzam eder


Vurgun vaktin bekçisiyim
Ne fark eder, gece ve gündüzümle ne çok hali fakirim
Niteliði ne bilirim, idrakten uzak bu elemli nefesim, ah kederim
Dinlediðim naðmenin, acemaþiran sükûnetinde baþlýyor o býrakmayan kederim


Yazýk, yazýk ki þu ömrüm
Þiddetle özlemini duyduðum lakin koklayamadým gülün
Nefesin deryasýnda andýðým ve meftun olduðum bülbülün aþkýnda sökünün
Feryadýmýn içselliðimde þakýyan ve anlamý hakikat olan sancý yaþatan öðüdün


Girdabýnda fevkalade esirim
Feda olmadýðým müddetçe, aþkýn narýný teneffüs etmedikçe
Müþkülü sevdanýn yelpazesinde esin duymadýðým bir hakikatse ne bizarým
Figan olan ve kalbi cenahýmda hesabýn mutlak olan acýsýný sunan aþka niyazým


Gel eyleme, sevgini engelleme
Bir tebessümün dahi bahþettiði süruru ne olur hakir görme
Vaktin anýnda, nazarýn hazanýnda, umudun solgunluðunda hamiyeti esirgeme
Bakir olan muhabbeti, teslimiyet için edebi, kalbin þad olacak sesini hiç unutma


Mustafa CÝLASUN