Ýnsan muhayyilesinde mantýðýn yürütebildiði en eski an, evrenin ve daha sonra insanýn yaratýldýðý andýr. Fakat var oluþun baþlangýcýndan da kadim bir olgu vardýr:Aþk…Çünkü aþkýn varlýðý,evrenin bile yaratýlmasýndan önce gelir.Tasavvufi Ýslam anlayýþýna göre Yüce Yaradan,maþuk iken hem de aþýk olduðu için tüm evreni yarattý.”Sen olmasaydýn hiçbir þeyi yaratmazdým”dediði Resul için tüm varlýk,var oluþu tattý.Belki de iblisi de yoldan çýkaran da aþktý.Ancak kibri ve kýskançlýðý,aþkýnýn fýtratýný bozarak sapkýnlýða dönüþtü ve “lain” olmasýna yol açtý.

Ýnsanlar arasýndaki ilk aþk, þüphesiz ki Adem ile Havva’da vücut buldu.Kuran’da ,Tevrat’ta ve Ýncil’deki gibi Adem,yasak elmanýn hatasýný Havva’ya yüklemedi.Allah’tan hep “biz”i affet diye baðýþlama diledi.Ve Havva’yý kendisinden ayrý bir nefs olarak görmedi.Cennetten kovulup Havva’sýndan ayrý kaldýðýnda piþmanlýðýn yaný sýra ayrýlýk gözyaþlarý döktü senelerce.

Tarihte ilk aþk isyaný Kabil’le baþladý der bazý kaynaklar.Ancak bu duygu aþktan ziyade iblisinki gibi kýskançlýk ve kibrin hükmettiði bencilce bir duyguydu.

Ülkeleri fatihler fetheder.Ancak tarih,bir kölenin ülkeler fethedebileceðine de tanýklýk etti Yusuf’un nezdinde.

“Yusuf” yazdý Züleyha,sayfanýn ortasýna.
Hala hitaptaydý kalemi,bir satýr ileri gidemedi.
“Ah benim Yusuf’um, ah benim/ah senim”,dedi.
Baþka bir þey diyemedi…
Züleyha Yusuf’a bir mektup yazmaya baþlayýnca
“Yusuf” diye baþladý,”Yusuf” diye bitirdi.
Gördü ki hitaptan öteye geçemedi.
Anladý ki aþkýn namesinde ser-nameden öte kelam yok
Ve Züleyha’nýn lügatinde “Yusuf’tan öte sözcük yok…(N.Bekrioðlu)

Yunan mitolojisinde de rastlarýz kadim aþklara. Thessalia’daki Peneus Irmaðý’nýn kýzý Daphne’nin yýldýzlar gibi parlayan gözlerine vurulan Apollon, kendisinden kaçan aþkýný kovalarken Daphne’nin duasý kabul olmuþ birden. Uzun saçlarý yapraklarla kaplanýp bacaklarý kök salmýþ topraðýn içine. Defne aðacýna dönüþmüþ güzel Daphne. Trakya kralý Oiagros’un oðlu Orpheus ile Eurydike,Eros ile Psykhe, antik Yunan’dan günümüze gelen,tarihin tanýk olduðu masalsý aþýklardandýlar.

Mýsýr medeniyeti, eski çað medeniyetlerinin en büyüklerinden biri olarak bir büyük aþka da þahit etmiþtir dünyayý.”Sesi, istediði her titreþimi çýkarýp,istediði her dili kullanabildiði çok telli bir müzik aleti gibiydi” der Roma’lý ünlü tarihçi Plutharos,Kleopatra için.Kendisine aþýk olan Roma’nýn en güçlü adamý Sezar katledilince,cesur Marküs Antonius’u tanýdý ve Antonius’la büyük bir aþk yaþadý.Bu aþk,Büyük Roma tarihini bile deðiþtirdi.Aþký yüzünden Roma’yý ihmal eden Antonius’a ordusu çok kýzgýndý.Sezar’ýn yeðeni ve varisi Octavianus tarafýndan büyük bir yenilgiye uðratýlan Antonius,intihar ederek Kleopatra’nýn kollarý arasýnda öldükten sonra Kleopatra da bu ayrýlýða dayanamayarak kölesinin getirdiði incir dolu sepete saklý zehirli yýlaný göðsüne bastýrarak intihar eder.Bu olaydan sonra Octavianus,demokrasiyi yýkarak Roma’nýn ilk imparatoru olur.Ve yine aþk,tarihin akýþýný deðiþtirir…

Leyla vü Mecnun,Ferhat ile Þirin,Kerem ile Aslý,Tristan ve Ýsolde,Abelard ve Heloise,Romeo ve Jüliet,dillerden kitaplara dökülür,sahnelere,filmlere konu olur vuslatsýz hazin aþklarý.Sonsuz bir duyguyu yalansýz ve saf yaþayarak sonsuzluða yazýlmýþtýr adlarý.

“Aþkýn ilk soluðu,mantýðýn son soluðudur.”der Antonio Bret.Öyle olmasaydý koskoca bir cihan padiþahý þu cümleleri yazar mýydý bir kölesine: “Ruhþah’ým Hamid’in sana kurban ola,Cenab-ý Hallak-ý Alem,cal mahlukatýn halikýdýr.Bir kusur ile azap eylemez.Efendim sana bendolmuþ bir kulunum.Ýster darp eyle,ister öldür;sana teslimim.Bu gece gel niyazýmdýr.Billaki sebeb-i illetim gözüm sürerek reca eylerim,kendimi zapt edemiyorum billahilazim” I.Abdülhamit’in kölesi Ruhþah için yalvarmasý,dayaðý,ayaklarýna kapanmayý bile göze almasý, aþkýnýn nefsinin,makam ve mevkisinin önüne geçecek kadar yüce olduðunu gözler önüne serer.

Kanuni Sultan Süleyman ülkeleri,biricik aþký Hürrem ise Kanuni ‘nin gönlünü fethetti.Ülkenin ve sarayýn tüm kadýnlarý emri altýnda olan hükümdar,ömrü boyunca sadece kalbinin tek sultaný Hürrem’i sevdi.”Muhibbi Divaný”ndaki aþk þiirleri ve çýktýðý çok uzun ve yorucu seferler sýrasýnda yüreðinde hep özlemini hissettiði Hürrem sultanýna gönderdiði aþk mektuplarý,þöyle dile getirir Muhteþem Süleyman’ýn muhteþem sevdasýný:

“N’ola baksam þem’i hüsnüne gönül pervaneveþ
Dostum sen þem olacaksýn aþýkým pervanedir.
Gülþen-i hüsnünde dil mürgün yine seyretmeye
Zülfünün aðýnda Muhibbi anýn divanedir.”

“Para para para” sözünü tarihe geçiren ünlü Fransýz imparatoru Napolyon bile aþk aþk aþk demiþ kendisinden beþ yaþ büyük Josephine’i görür görmez.”Kalbim hiçbir zaman sýradan bir þey hissetmedi benim…Aþktan korumuþtu kendini.Sýnýrsýz bir tutku,onu alçaltan bir sarhoþluk uyandýrdýn sen onda”der Napolyon Josephine’e yazdýðý mektuplarda.

1936 yýlýnda tahta çýktýktan sonra kral ailesinden olmayan bir kadýnla evlenerek, sevdiði kadýn için taht üzerindeki tüm haklarýndan vazgeçtiðini açýklayan Ýngiltere prensi VIII.Edward da tahtý kardeþi VI.George’a býrakýrken “ neyleyim sarayý neyleyim köþkü içinde salýnan yar olmayýnca” diye düþünmüþ belli ki…Aþýkta kalb zenginliði vardýr,padiþahda o bulunmaz.Onun için kýrk derviþ bir kilimde huzur ile oturur,yatar,kalkarlar da iki sultan bir dünyaya sýðamaz.(Mevlana).

Dünya bir okul,insanlar da öðrecidir.Aþkla terbiye ediliyor nefsimiz ve yaþadýðýmýz gerçek aþk,bize ilahi aþkýn yolunu gösteriyor þüphesiz.Yaratýlandan geçiyor yolumuz, Yaratan’a ulaþmak için.

“Aþk nedir?dediler Mansur’a.Sabredip bekleyin dedi.
Üç güne varmaz görürsünüz .Önce kollarýný ayaklarýný kestiler.
Her uzvu Aþk dedi.Astýlar,bedenini o yine aþk dedi.
Yakýp küllerini nehre saçtýlar
Her bir zerresi Aþk ile Enel-Hak dedi”