Ben öldükten sonra yaþasan ne fark eder...
Seni seven biri kalmayacak ben gidince...
Arkamdan yalvarman gerekmeyecek artýk...
Kendini parçalasan bile bu beden dirilmeyecek...
Piþmanlýklar ve çaresizlik seni sararken
Oyuncaðýn elini tutamayacak...
Ve hoþça kal perim...
Sihrin artýk faresiz kalacak...
O büyülü gözler benden baþka herkese bakacak...
Topraðýn altýna gelirsen belki bir gün belki hemen...
Bu kara parçasý hiç soðumayacak...

Burada üþümeyeceksin sadece izleyebildiðim
Yaðmurlar ve fýrtýnalar sarsa da namert dünyayý
Sen sýðýnacaksýn en derine
Yukarýda koruyamazken seni kalýn kalýn kazaklar
Burada yünsüz bir çarþaf savunacak seni
Yine sen kazandýn diye…Söveceðim

Acýlar çekeceðiz sevilemediðim
Belki ateþler saracak ruhumu
Yanmak ne demek en iyi ben bilirim
Ölüm kurtuluþ deðilmiþ demek bu sebepten
Yanmak kaderse kaçýlmazmýþ…Öðreneceðim…

Ey duy artýk sesimi mezarýma bile gelmeyenim
Evinden edeceðin sade bir duayý bekliyorum
Adým belki o zaman okunur dudaklarýnda
Bende iþte o an hissetmem yanýklarý
Tenim titrer eminim sen telaffuz edince…Göreceðim

Sonrasý diye bir þey yok aþkta
Bugün elini tutan yarýn sýrtýna vurup yürü be koçum diyebiliyor
Ýliþkinin bittiði yerde ölmüyor kalpler
Yaralý bir kuþ gibi kafesinde uçmaya çalýþýyor…
Yüzüðün de ki zehre hasret þövalye gibi
Kendini ölüme hazýrlýyor…

MUTLU KAL ARDIMDA SEVDÝÐÝM
Ben oraya da sensiz giderim…

EAB