Kesiþim kümelerine tecavüz ettiðim noktadayým. Ýlköðretim yýllarýnda her matematik dersinde ‘’Bunlar ileride ne iþimize yarayacak!’’ Diye isyan ederken atladýðýmýz bir nokta varmýþ ki o da , hayat matematiktir !

Ayný zamanda mekaniktir de. O kadar mekaniktir ki , programlý bir þekilde ýrzýmýza geçildiðinin farkýna varmayýz. Tek ihtiyacýmýz , belli zaman aralýklarýnda yaðlanmaktýr. Bu sayede mekanik bir þekilde , programlý olarak düzülürüz !

Ne de olsa her þey benzerdir. Herkes de tanýdýk. Amaçsýzca yürürken kalabalýk sokaklarda , birini görürsünüz ve sorarsýnýz kendi kendinize ; ‘’Nereden tanýyorum ben bunu ?’’ Tanýdýk gelir. Ya o sizin kýz kardeþinizi , kuzeninizi ya da halanýzý becermiþtir , ya da siz onun. Bu yüzdendir ki herkes herkesi tanýr. Tüm insanlar uzaktan akrabadýr ! Biz de bu gönüllü akraba evliliklerinin çocuklarý. Özrümüz buradan gelir.

Özrümüz o kadar büyüktür ki , bu yüzden hayatýmýz boyunca yalnýz kalacaðýz. Kötü ve çirkin bir cadýya pandik attýðý için ömür boyu lanetlenen veletleriz biz. Siz hiç bakmayýn mutlu çiftlere. Çiftler , çoðul yalnýzlýklardýr. Büyüdükçe kör oluruz , bu yüzden göremeyiz bu gerçeði. Halbuki insanlar bunu ilköðretim yýllarýnda çözmüþlerdir. O yüzden gülerler yüzünüze gevrek gevrek ‘’Bu kaç ?’’ diye sorup , iþaret ve orta parmaklarýný birleþtirmiþ bir þekilde gösterirken ! Ne de olsa ‘’Ýki’’ diyeceðinizi bilirler. Halbuki haklý olan onlardýr. O sadece kalýn birdir !

Hayatýmýzý þekillendiren de bu kalýn birlerdir. Teklik , yalnýzlýk. Dünya , doðasý gereði yalnýzken insanlarýn yalnýzlýklarýndan kurtulmaya çalýþmalarý sadece komiktir. Bir yere , bir topluluða ait olma ihtiyacý þizofreninin en yalýn halidir. Belli sýfatlarla , arkadaþ , hoca , sevgili , eþ , dost gibi saçma sýfatlardýr bunlar , kuþattýðýmýz insanlarýn arasýnda kaybolup , gözlerinde kendimizi görmeye çalýþmak en büyük ispatýdýr yalnýzlýðýmýzýn. Diðer taraftan mizantropi , kendine daha da aþýk olma çabasýdýr sadece.

Bu çaba , diðer çabalar düþünüldüðünde masum kalabilir. Zaman kavramýný yaratmak insanlýðýn en büyük hatasýdýr ve oldukça da saçmadýr. Saliseleri , saniyeleri , dakikalarý yaratan da insandýr , günleri , haftalarý ve yýllarý da. Böylece , yaþadýðýmýz o kocaman ve tek bir aný dilim dilim etmiþ ve anlaþýlabilir kýldýðýný sanmýþtýr. Biz de bu cinayetin delillerini kollarýmýzda taþýr , duvarlarýmýza asarýz. Saatler , dünyanýn en büyük seri katliamýnýn delilleridir ! Zamaný yok sayabilen , görmezden gelebilen insan , üzülmeyi , dert etmeyi de býrakýr. Üç yaþýnda ölen bir çocuðun , yetmiþ yaþýnda ölen bir ihtiyardan daha ‘’kýsa’’ bir an yaþadýðýný kimse iddia edemez !

Karþý cinsten bir okul ya da iþ arkadaþýyla yemeðe giden bir insanýn kafasýnýn karýþtýðý kadar karýþamaz hiçbir þey. Karþýlýklý oturduklarý masada , beyinlerinden dudaklarýna gelen cümleler dünyanýn en zalim sansürüne maruz kalýr. Erkeðin aðzýna kadar gelen ‘’Seni , þu yemek yediðimiz masanýn üzerine yatýrýp becermek istiyorum’’ cümlesi , dudak aralarýndaki görünmez bir filtreye takýlýr ve aðýzdan dýþarý ‘’Bugün çok güzel görünüyorsun’’ olarak çýkar ! ‘’Teþekkürler’’ ise , kadýnýn dudaklarýndan dýþarý filtrelenmiþ olarak çýkan ‘’Ne düþündüðünü biliyorum , yine de bir da iltifat et bana’’ cümlesinden baþka bir þey deðildir. Elbette dýþardan bakan herkes göremez bu diyaloðun filtresiz halini. Yarý tanrýlýk , insanlara ateþ hediye etmek deðil , kafalarýnda çýkan karikatür balonlarýný okuyabilmektir. Tanrý da bu karikatürleri çizen , çok yetenekli bir karikatüristtir. O yüzden ateistler ve agnostiklerin mizah yoksunu canlýlar olduðunu söylemek yanlýþ olmaz.

Tüm canlýlarýn en çok inanmaya çalýþtýklarý þey ise masumiyettir. Boþuna bir çabadýr zira ilk insan aðladýðý zaman , toprak gözyaþýyla tanýþtýðý an ölmüþtür masumiyet.iþte o zamandan beri melekler bile günah iþlemeye baþlamýþlardýr. Þeytan ise sadece günah keçisidir , þamar oðlanýdýr ! Hal böyleyken , masumiyet aramak oldukça yersizdir. Kalabalýk içinde kafa dinlemeye çalýþmaktýr. Hergün milyarlarca insanýn düzenli olarak sýçtýklarý ve bok kokan dünyada parfüm sýkmaktýr !

Tüm bu bok kokusunun içinde bile her þey bir temele oturtulmaya çalýþýlýr. Bazýlarý bu temellendirmenin merkezine aþký koyar. Bazýlarý aþk yerine nefreti ya da þehveti tercih eder. Tüm bu seçenekler yanlýþtýr çünkü tek bir gerçek temellendiren vardýr ki o da kýskançlýktýr ! kýskanýlmaya aþýðýzdýr ama kýskanmaktan nefret ederiz. Aþký ve nefret i bu kadar yoðun olarak hissettiren baþka bir duygu yoktur. O yüzden dünya kýskançlýk üzerine kurulmuþtur !

Ünlü Ýngiliz’in söylediði gibi ; ‘’Olmak ya da olmamak’’ deðildir tüm mesele. Tüm mesele , hatýrlamak ya da unutmaktýr ! Bu iki seçenecek belirler yaþayacaðýmýz aný. Yaþamak ise günün çorbasýnýn içip , þefin acýsýný umursamamaktýr. O halde gönül rahatlýðýyla çizebilirim üzerini artýk ünlü Ýngilizin sözlerini. Üzerine de kurþun kalemle yazabilirim ; ‘’Hatýrlamaya ölmek ya da unutmaya yaþamak. Ýþte tüm mesele bu !’’

Hayat , kolsuz bir adamýn karþsýnda striptiz yapan kadýndýr !