GÖZ YAÞLARIMDAKÝ ÝSTANBUL

Bir düþ görüyorum
Uzaklarda þehirlerin en güzeli yükseliyor önümde
Ýnanlarýn minareleri yükseliyor göðe doðru
Ve tek gerçeklik olarak karþýmda duruyor Ýstanbul
Bakýyorum sahilden uzaklara doðru içimdeki düþ kýrýklýðýyla
Gözümdeki yaþlarý silerek görmek istiyorum hayalimdeki güzeli
Aþýk olmak istiyorum hayallerime giren güzelliðe
Onun ellerini tutup
Gözlerindeki yakýcýlýkta kendi sonumu görerek
Semaya yükselip kuþlar gibi sonsuzluða ermek istiyorum
Sadece bu güzel þehirde senin gözlerinde yaþamak
Güneþin doðuþu gibi kalbinde bir çiçek gibi açmak
Ve Ýstanbul semalarýnda gezinen ay gibi
Yüreðinin sonsuz bahçelerinde gezinerek
Sevdayý Ýstanbul’un ayaklarýnýn altýnda tadýp
Ýstanbul’un kalbinde sonsuz olmayý diliyorum tanrýdan
Ýçinde zenginler zevk-i sefa içinde yaþasa da
Arka sokaklarýnda her gece yaþlar dökülse de semaya doðru
Ben yine de senin yanýnda yaþamak istiyorum
Çünkü baþka hiçbir þehir senin gibi masalsý deðil
Çünkü baþka hiçbir þehir alýnmak için büyük savaþlar verilmedi
Ýþte bu yüzdendir ki Ýstanbul gözlerinde en deðerli varlýðý
Tanrýnýn bana bahþettiði güzel kadýný senin gölgende
Senin yedi tependen kendine bakýþýndaki güzellikte sevdim
Ve de sadece senin sokaklarýnda son olarak
Tarihin en güzel þehrinde yüce bir aþýk olarak
Bedenimi senin topraðýnda sonsuz edip
Göðe yükselip bulutlara karýþarak
Ýçimdeki sevginle gördüðüm düþlerdeki halinle seni hatýrlayarak
Göz yaþý damlalarýmdan gözüken o güzelliðine kapýlarak
Bedenimi tek tek parçalara ayýrýp göçmek istiyorum
Senin güzelliklerinin büyüsünden tanrýnýn huzuruna doðru ey güzel Ýstanbul.