Var, bildiðini yap

Nicedir yüreðinin sesinde kaybolmayý diledim de savruldum kaldým ayak uçlarýnda yar...Nasýlsýn nicesin...bilmem...Ýyi misin hoþ musun bilmem... Yoruldu yüreðim sensizlikte...sustum...Bir yolculukta mý karþýlaþtýk seninle...bir zaman yolculuðunda...Býrak be yar...Hayata dair bana bir þey deme artýk....Ýnsanla ilgili umut yükleme bana...Bildim ki...insan denen varlýk ikilemlerin ortasýnda bir bileylenmiþ býçak...çaresizliðin kýnýný çýkarýnca daha bir acýyor yüreði...Kanasa da yürek...sevse de gönül...taþ baðýrlý daðlara inat sýrtýný dönüyorsa seven...ben gayri hayata gülmem....Duydun mu sen de aðlayan bebelerin sesini...Sanki neden geldim der gibi aðlar...dünya denen limana...Gel...sen kaptan ol...ben miço...Sana halat vereyim...Olmaz demesen de gözlerin verir cevabýný...Suskunluðundan güzel cevap var mý ki...Ben de sustum yar...Sustum ve al kanlar içindeki yüreðimi getirip kapýnýn önüne koydum...Var, bildiðini yap.





8.12.2005/ Serap Hoca


------------------------

Vefasýzlýk Yakýþmadý Sana


Böylesi yakýn ve böylesi uzak olmak...ne zormuþ bir tanem.
Hiç düþündün mü, yüreðinde kol gezen yüreðin senden haber beklerken nice yandýðýný ve hiç sýzladý mý için ne yapar ki þimdi diye? Yok diyorsa yüreðin ne denir ki can...Ne denir ki anýlar denizinin dibine gömülene...Koskoca bir hiç! Oysasý yok, keþkesi bitmez. Yok olan kar taneleri geri gelmez ki! Bilir misin bir tanem, yüreðime bir serçe kanadýyla konduðunda içimi nasýl hoplattýðýný? Yürek yangýnýnýn alevini görmeyene kim gösterebilir ki o þuleyi? Bitmez bu sevda türküsü can, bitmez. Gönül bir kez kör olduysa, açmaz gözlerini ki görsün hüsraný. Hani düþler kurmuþtum da gülmüþtün bana. Bazen deli sevdalara doluyor da þu pervasýz yüreðim, geliversem yanýna diyor...Sonra büküyor boynunu suçlu bir çocuk gibi...Sen, hiç denizin ortasýnda tek baþýna kaldýn mý yar? O yalnýzlýðý hissettin mi? Hissetme! Ýlikleri titriyor insanýn...Kaný donuyor. Öyle bitimsiz bir acý ki o yalnýzlýk, tüketiyor insaný. Sen yalnýz kalma can, sen daralma. Sevda kuþlarý gönderiyorum sana, camýný týklatsýn. Bak desin, hani geçende budadýðýn güle adýný vermiþtin ya...O yar yolladý beni, bir bak da gel ne dedi: Nasýldýr, nicedir...sor dedi. Geç mi yatar geceleri, çok mu içer sigarayý...Gene güldü mü gözlerinin içi güler mi...Bak,dedi.Elini yüreðine koysun dedi, gönlü ne diliyorsa yapsýn dedi.
Þaþýrma...Kýzma bana. Umut atýnýn terkisine binmiþ deðilim ki ben. Beklentisiz sevginin fermanýný astým boynuma...Giderim yoluma...Gelsen de bendesin, gelmesen de.



25.4.2006 / Serap Hoca

----------------------------



Yaþamýn Özü Kimde





Hayatýn anlamý nedir? Kendimizi hayatýn neresine koyup da yaþamaya çalýþýyoruz? Güzelliklerin tadýna varmak uðruna savrulurken birilerini mutlu etme telaþýnda kendimizi bulamýyoruz yerdeki hazan yapraklarýnýn arasýnda.
Ne istemiþtim yýllar önce kendi adýma ya da ne istiyorum þimdilerde kendim için? Artýk anlamý ya da önemi var mý? Ne derseniz deyin, ne yaparsanýz yapýn suyun akýþýný deðiþtirmek mümkün deðil.Sadece kaybetmeyi öðreniyoruz ve bu yenilgilerden ders alýyoruz, güç depoluyoruz ve yeni yenilgileri güler yüzle karþýlamaya çalýþýyoruz.Neden mi? Çünkü yaþamak, sonsuz bir orman...Her aðaç, bir kýr çiçeðini saklýyor gölgesinde.Tökezlediðimiz her taþýn altýnda bir minicik uçuç böceði size bakýyor merakla ve hiç bitmiyor bu döngü.Görmek, anlamak ve sevmek...Budur yaþamýn özü.
Her nerede ve kiminle yaþarsak yaþayalým, içimizdeki umut kývýlcýmýný hep ama hep canlý tutabilmeliyiz.Gülen gözlerimizin ardýndaki ruhumuzun buna ihtiyacý var ve bizim sevincimizden etkilenecek nice canlar var.




25.5.2005/ Serap Hoca