Artýk ne yazmak kar ediyor ve nede yanmak
Sessiz aðýtlarým halim için efkârlý bir durak ve sancýlý merak
Çileler derleniyor zihnimde hüzünlü yumak, nakþeden hicranýn sýðýnak
Bir ses ver, sükûtun çýðlýðýna halini ser, edebin ahengiyle þad oluyor her yer

Ne býçkýn nazarlarda abadým, nede baharda
Yüreðimi daðlayan nefesin þimdi hüznün busesiyle sinemde
Her ne kadar yalnýzlýðýn bahtýyla mütemadiyen aðlasam da sen anma
Vaktim her an daralsa da, ruhum hicrana kanarak sürurun hasretinde harla

Ne çare olacak, ömrüm senin aþkýnla solacak
Her nefes hasretin baðrýnda karanlýðýn hüznüyle þakýyacak
Kim anlayacak, yar kalbin sesini bilmem ki ne vakit duyup uyanacak
Yaðmur her katresinde umutla içime akacak ve gözyaþlarým hiç durmayacak

Ey Rabbim sen bilirsin, sen kalbimin sahibisin
Zihnimin banisi, nefesin vadesine kefilsin, ellerimi açtým
Halimin fakirliðini yüksünmeden anlattým, þimdi kapýna yaslandým
Sine-i hicranýmý, dil-i sancýmý, ufuklarda yalnýzlýðýmý sürura erdir, takat ver

Kýldýðým namazlarda izzet-i ikramýný göster
Kalbime ahenk, melalime þevki göster, gayri yol yok haz ver
Umutlarým hazanlaþtý, solmuþ yapraklar misali ruhumu çok aðlattý
Ne kadar sabrý terennüm etsem de felah için rahatlatmadý, kanaatim azaldý

Kýrýlan kalbim, umana boþalttýðým dertlerim
Senin nezaretinde, þimdi yalnýzlýðým halimi kuþatan esaretimle
Sesim çýkmaz, ayaklarým umudun vecdiyle ruhumun sesine adýmlamaz
Gözlerim her ne kadar yaþlarýný býraksa da, aþkýn o hakikatine ram olamaz

Var ettiðin vesileler hikmetiyle nefes eþiðinde
Göçüp giden zaman kimin derdinde, ahvalim hüznün refakatinde
Nefsim bu kadar lekeliyse, dilim her neyi söylese bilirim fayda etmeyecek
Ruhumun hicran damlalarý ömrün sayfalarýnda mütemadiyen silinmeyecek

Mahzunluðumu ne yar bilecek ve nede isyan
Masumluðum sadakatime kefalet edecek, vaktim dürülerek dinecek
Aþk manayý ikliminden acýyla nazar edecek, hali fakirliðim teslim görecek
Veda etmek, nidayý gizlemek, sineyi hapsederek edebe bürünmek kime düþecek


Mustafa CÝLASUN