Yaþamýn kýyýsýnda durmuþ, izliyorum akýp giden hayatý. Neresindeyim ben bu hengâmenin? Satýlmýþlýklar, yalanlar, aldatmacalar ve mide bulandýrýcý onca olay. Ben neresindeyim bu tükeniþin? Biz kimiz? Sizler kimsiniz? Ne kadar tanýyoruz birbirimizi ve ne kadar gerçekten tanýmak için çaba gösteriyoruz. Kirlenmiþ beyinlerimiz ve kirleþmiþ yüreklerimizle hep bir kargaþa ve ön yargýyla yaklaþýyoruz birbirimize. Neresindeyiz bu güvensizliklerin.

Sistem bizi biz sistemi kabullenemiyoruz ama içimize iþlemiþ bu sistemin kiri. Ne kadar güvenebiliyoruz birbirimize yürekten çýkarsýzca yada ne kadar açýyoruz yüreklerimizi birbirimize yalansýz? Aramýzdaki bu ön yargýlar niye? Neden bu yok oluþ? Neden kendi dünyalarýmýzýn kar deliklerinde yaþýyoruz? Neden soframýzda dostlarýmýz eksik kalýyor? Neden onlarýn omuzlarýndaki güven veren el bizim elimiz deðil? Neden uzun gece sohbetlerinde dertlerimizi yürekten açamýyoruz? Neden sevdalarýmýzý söyleyemiyoruz dünyayý yýkarcasýna baðýrarak? Neden sevdiðimiz, savunduðumuz, emek verdiðimiz kiþiler bizi hep yarý yolda umarsýzca býrakýp gidiyorlar? Ve bizler ezilen sömürülen iþçi sýnýfýnýn saflarýnda yer alan emekçiler, neden patronun cebinden çýkacak 3 kuruþa yada baðýrsaklarýnda o kapitalin kiri dolaþan kalýn enseli yaratýðýn gözüne girebilmek için emekçi arkadaþlarýmýzý satýyoruz bir kalemde? Neden biz aðlarken baþkalarý gülüyor? Neden düþmemizi bekleyen yüzlerce göz var üzerimizde? Ýnsan insanýn hatasýný örter diye öðretti bize büyüklerimiz, peki neden þimdi insanlar hatalarý bekliyor pirim yapmak için? Dünya hayvanat bahçesine mi döndü sebepsiz?

Bir kahkaha ile ýsýnan ev neden soðuk þimdi? Bir tebessümle umutlara gebe kalan yürek neden inançlara küs þimdi? Gözlerdeki o ýþýltýlý fere ne oldu? Neden mücadele edemiyoruz bir çift ela göz için? Nenden evimizde çiçeklerimiz kuruyor sebepsiz? Kim bizi biz yapan deðerlerle oynuyor acýmasýzca? Ayaðýmýzdaki çarýk neden aþaðýlanýyor? Köylü Mehmet aða neden sarý öküzünü satýyor içi acýyarak 3 kuruþa? Neden alýn terinin karþýlýðýný alamýyor köylüm? Neden kanýyor nasýrlý elerli durmaksýzýn? Kim ölüm kusuyor karanlýkta. Kim içiyor mazlum halklarýn kanýný? Sevdalar neden kirletildi hoyratça? Neden Ferhat olamýyoruz Þirin için? Ya neden Þirin gibi dolu dolu sevdalar besleyemiyor kadýnlar? Kim kirletti umutlarýmýzý? Kimin kirli eli deðdi sevdalarýmýza? Neden koyun oldu benim kurtuluþ savaþý destanýný yazan halkým? Titrek bir mum alevi iken biz karanlýkta ve aydýnlatmaya çalýþýrken çevremizi, kim titretti bedenimizi ve kim son nefesini üfledi üzerimize? Neden karardý gece?

Yaþamýn kýyýsýnda sorunlarla çalkalanýrken beynim bir çýðlýk yankýlandý kulaklarýmda. Tüm bu karanlýklara, satýlmýþlýklara ve yozlaþmalara inat titredi bedenim. Kulaklarým çýnlýyordu delice. Kararan yüreðime bir ýþýk düþtü yavaþ yavaþ. Kulaklarýmda o hýrçýn çýðlýk. Bir nefes merhaba dedi dünyaya umarsýzca, çýkarsýz ve inadýna yýrtarak karanlýðý. Var olmanýn inancý sardý dünyayý ve yürekleri. Gözlerdeki karanlýk yerini aydýnlýða teslim etti yavaþça. Ve Nazým ustayla doldu yürekler;
hoþ geldin bebek
yaþama sýrasý sende
senin yolunu gözlüyor kuþpalazý boðmaca kara çiçek sýtma
ince hastalýk yürek enfarktý kanser filan
iþsizlik açlýk filan
tiren kazasý otobüs kazasý uçak kazasý iþ kazasý yer depremi sel baskýný
kuraklýk falan
karasevda ayyaþlýk filan
polis copu hapisane kapýsý falan
senin yolunu gözlüyor atom bombasý falan
hoþ geldin bebek
yaþama sýrasý sende
senin yolunu gözlüyor sosyalizm komünizm filan.


Bunca olumsuzluklarýn, karanlýðýn, krizin ortasýnda merhaba dedi bir yürek dünyaya. Satýlmýþlýklardan, karanlýklardan ve soysuzluklardan uzak bastý çýðlýðýný derinden. Titredi Anadolu’mun topraðý. Ve bu saf, temiz kirlenmemiþ yürek; düzenin çarkýna en kalýn sopayý sokup sattý karanlýklarýn anasýný avradýný 7 den 77 ye tüm sülalesini ilk haykýrýþýyla.

Dinledi yavaþça dünyayý. Yorgun bir bedene umut, onu var edenlere inanç olduðunda habersiz. Usulca titredi bedeni ona bakan gözlerden habersiz. Karanlýklarýn ordularý saldýrdý ona ilk günden bu temiz yüreði kirletmek adýna ama o ufacýk elleriyle sýktý gýrtlaðýný karanlýðýn ve haykýrdý benim adým aydýnlýk diye. Yüzlerdeki inanç, gözlerdeki umut ve yüreklerin en heyecanlý atýþý kalkan olmuþtu ona. Korktu karanlýk kaçtý bir daha yaklaþmamak üzere o bedene. Ve en derin nefesinin çekerken en derin uykusuna daldý masumca o minik yürek.

Ýlk günden baþlamýþtý karanlýkla kavgasý ve ilk günden baþlamýþtý aydýnlýða olan hasreti. Bunca olumsuzluða raðmen mademki inadýna doðdun bebek þimdi yaþama zamaný… insanca yaþama zamaný. Ýnsan ol bebek ve umut ol, inanç ol, aydýnlýk ol ilk günkü gibi. Hoþ geldin bebek. Sana söz ki sana söz seni bekliyor olacak sosyalizm. Ve bugün karanlýksa , her geçen gün seninle koþacak aydýnlýða ülkem. Ýnadýna yaþa bebek. Ýnadýna gül bebek ve inadýna haykýr bebek baðýmsýzlýðý. Ve sende Mustafa Kemal ol bebek en onur kokan saf ve temiz yanýyla…