Gündüzü ayrý, gecesi ayrý güzelliklerde manzaralar veren karþý yakasý vardý aþkýmýn. Hayatým boyunca hep karþýmdaydý. Orada olmayý, orada yaþamayý hakettiðim halde, hiçbir zaman ulaþamayacaðýmý düþündüðüm hayat tablosu gibiydi Aþkýmýn karþý yakasý...
Ýki yakada yaþanan iki ayrý hayat. Hayatý yaþadýðýn yakasýndan, diðer yakasýna bakmak özlemle. Özlemine yenik düþüp, iki yaka arasýndaki akýntýda boðulmayý göze alarak, aþkýnýn karþý yakasýna ulaþmayý düþünmek defalarca. Boðulmaktan deðil ama aþkýnýn karþý yakasýna varsan bile kovulmaktan korkup olduðun yakada kalmak defalarca...
Ruhuna uzaktan bakmak gibi. Ruhunun olmasý gerektiði yerde olduðunu bilip, bedenini ruhunun olduðu yere atamamak gibi. Aþký dokunuþsuzluk zindanlarýnda hapsetmek gibi. O'na ruhunla dokunmak, O'nu ruhunla görmek yýllarca. Ruhun Aþkýnýn karþý yakasýnda O'nun bedeninde barýnýrken; olduðum yakada korumasýz, barýnaksýz kalmak gibi. Olduðum yakadaki hiçbir hayat enstrumanýna ruh katamamak gibi. Ruh bedende olmalý ki; yaptýðýn her þey, yaþadýðýn her an gerçeklik kazansýn.
O'na ruhun kadar yakýnken, O'ndan diyar diyar uzak kalmak gibi.
Ruhsuz yaþadýðýn cesedinle yaþadýðýn yakadan sadece aþkýnýn karþý yakasýna, ruhuna, O'na bir adým daha yakýn olabilmek için kurduðun derme çatma bir iskele. Ýskelenin en uç noktasýndan, altýndan geçen akýntýnýn o derme çatma inþa ettiðin iskeleyi seninle birlikte alýp götürme ihtimaline raðmen, seyretmek aþkýnýn karþý yakasýný senelerce. Ama o da ne; bir küçük iskelede karþý yakanýn sahilinde. Hem de tam kurduðum iskelenin hizasýnda. Acaba benim için mi diye düþünerek; önce saðlamlaþtýrýp iskeleyi, sonra iki adým daha uzatýrsýn karþý yakasýna doðru aþkýnýn. Bakarsýn ki; O da uzatmýþ iskelesini. Böylece baþlar köprü inþaatýnýn ilk metreleri. Dünyanýn en saðlam, en heybetli, en güzel köprüsü tam ortada birleþir. Aþkýn iki yakasýnda yaþanan iki ayrý hayat tek hayat olmuþtur. HAYAT KÖPRÜSÜ KURULMUÞTUR. Aþk bulmuþtur yolunu. Ruhum bedenini, bedenim olmasý gerektiði yeri bulmuþtur.
Yýllarýn, yýllar içindeki mücadelenin yýpranmýþlýðý, hayat içindeki aslýnda hiçte yük olarak taþýnmasýna gerek olmayan aðýrlýklarý sýrtlanmýþlýðýn yorgunluðunu gördük birbirimizde. Hayatýn hammallýðýný yapacak biri deðildi benim aþkým. O çok özeldi ve hayatý da özel olmalýydý. Gereksiz yüklerden kurtulmalýydý. Bana her dokunuþu yükümü hafifletirken, hafiflediðim kadar O'nun yüküne ortak olmalýydým. Baþka türlü O'nu yüklerinden kurtaramazdým. Çünkü sýrtlandýklarýyla yaþamaya öylesine alýþmýþ ki; hiçbir yükünü býrakmak istemiyor gibiydi. Ancak yüklendiði yükü karþýdan görmeliydi. Birkaç yükünü alýp ben taþýmaya baþladýktan sonra gördü o yükle yaþamanýn zorluðunu. Benim taþýdýðým kendi yükünü sýrtýmdan alýp ortasýnda durduðumuz köprüden akýntýlara býraktý.
Zordu, çok zordu içinde ben geçen geçmiþin olumsuzluklarýný yok etmek, yok ettiklerinin yerine olumlu bir ben yerleþtirmek. Öfkeliydi, geçmiþte öfkeyle yaptýklarýna, yenilerini bile ekleyebilirdi. Tek çaresi sabýrdý. Benimde ona duyduðum öfkelerim vardý ama sabýr öfkemin panzehiri olmalýydý. Hani demiþtim ya: DÖRT ANA RENK VERÝLMÝÞTÝR SANA, KOSKOCA HAYATI O DÖRT RENGE SIÐDIRAMAZSIN AMA. HAYAT RENKLERÝNÝ BULMALISIN. SÝYAHI SABIRLA KARIÞTIRABÝLÝRSÝN MESELA... Tuvalimizin tam kalbindeydik o sýra, eline aldýðý fýrçayý buladýðý renk hep siyahtý. Siyahla kusacaktý öfkesini tuvale ama ben hep sabýr karýþtýrdým fýrçasýnýn ucuna. Yinede koyu kasvetli bir renkti ama tuvalde kurudukça güzelleþti.
Yýllar önce kasnaklarýna gerilmiþ bir tuvaldi o... Her hayatýn kendine bir tuvali varken; biz iki hayatý bir tuvalde yaþatmaya baþlamýþtýk yýllar önce. O tuval bizdik... Biz dýþýnda, iki ayrý tuvalleri resmettik. Adýna BÝZ dediðimiz tuvale hiçbir fýrça darbesi göstermedik yýllarca. Aþk'ýn gücünü gördük, yýllar sonra tuvalimizi önümüze aldýðýmýzda. Yýllar önce tuvale býraktýðýmýz son fýrça darbesinin boyasý kurumamýþtý tamamlanmayý beklercesine.
Hayat kadrajýnda gelememiþtik yanyana. Ayný kadrajda yer bulup, hayat deklanþörüne basarak, ölümsüzleþtirememiþtik bir fotoðrafla. Þimdi ayný kadrajdaydýk o hayat köprüsü üzerinde. Ama ne zaman deklanþöre basmaya kalksam; fotoðrafýn arka fonuna ya onun yakasý yansýyordu, ya da benim. Fotoðraftaki tüm fonlarýn bize ait olduðu bir manzarayý arkamýza alýp, defalarca deklanþöre basabilecekmiyiz acaba. Aþk imkansýzý isteme, imkansýzý seçme ve imkansýzý gerçekleþtirme konusunda uzmandýr. BÝZ dediðimiz ve ayný kadrajda yaþadýðýmýz o hayat köprüsünün varlýðý bile gerçekleþen bir imkansýzlýk abidesi gibi varolmuþsa; deklanþöre basma cesaretini gösterebileceðimiz bir dünyanýn, muhteþem arka fonlarýnýn önünde resmederek ölümsüzleþtirebiliriz aþkýmýzý. Aslýnda bu; zaten ölümsüz olaný ilan etmektir tüm dünyaya...

Aþkýn iki yakasý....
Ýki yaka arasýndaki boðazdan geçecek doðru gemiye binip imkansýzý baþarabileceðimiz bir hayatta var önümüzde. Ýmkansýzý baþarabileceðimiz gemilerin, gelip geçiþini seyrediþimizde. Týpký geçmiþte kaçýrdýklarýmýz gibi. Benim tarihi açýk biletim cebimde. Tarihi atacak kalemse senin elinde.



SENÝ SEVÝYORUM

SEN BENÝM HERÞEYÝMSÝN









18 YIL