Ah aþk
Kelimelerde tek hecesin
Gönül iklimine sürur bahþedensin
Dilin þevkisin, hissiyatýn rengisin, fevksin
Ruhun ikametgâhý, kalbin saltanatýnda sen fevkaladesin

Bazen
Yâd ellere alýp götürensin
Bazen de hüzne gark eden ensin
Hasretin mihengisin, düþüncemde öndesin
Atimden bir ses ve mazimden hissettiðim nidalara nefessin

Halim
Sana amade olan sancaktýr
Ruhum senin þavkýnla anlamlaþacaktýr
Melalim aðlayacaktýr, takatim kalmayacaktýr
Kiþiliðim kaybolacaktýr, feda olmak aþkýn rüknünde farktýr

Lakin
Kim hakkýyla anlayacaktýr
Duyguyu, hevesi aþk iradeyle anacaktýr
Akýl ne olacak, izan uzaklaþacak ne kalacaktýr
Hiddet ve þehvet hayvanla anýlacak edep aþký aðýrlayacaktýr

Ýnsan
Niçin yaratýlmýþtýr, kuldur
Âdem olduðunu unutan insan solmuþtur
Kim niçin kovulmuþtur, vicdanýn sesine yabandýr
Ýnsan kullukta aþk farkýyla nurdur irfan sahipleri onu bulur

Ey aþk
Sen sukutumdasýn, hazzýn
Kalbi rýzamda aklaþan endamlý nazarsýn
Sen vaktin payesi, gönüllerin mesti pervanesisin
Evet, sen insan içinsin, kul olabilmek için bazen halde eþiksin

Ancak
Seni sevk eden, kalbe eken
Gönlü güzelleþtiren, edebin fevkine erdiren
Ýhsaný bildiren, ecri güzelleþtiren, sadakati öven
Sahibin var ya, iþte onu hakkýyla anlamak, anmak için aþksýn

Ne söylesem
Ser verip sýr vermesem de
Ömrümün sayfalarýnda eriyip tükensem de
Hicraný kuþansam, hüzünle anýlsam, dert olsam
Sen baþkasýn, halimde umutsun hasretimde nursun, huzursun
Ey aþk sen kalbimi þevke erdiren, ruhumun sulhunda saltanatsýn
Ýnsan olmak, yarataný tanýmak, secdeye kapanmak, vuslatý yaþamaktýr
Sensiz ne anlatýlýrsa ve hatta maslahatlar içinde bahaneler sunulsa noksandýr



Mustafa CÝLASUN