Gece çöktü mü þehrin üzerine ben oturur bitmeyecek bir yaþama daha baþlarým…
Esrarkeþ erkeler simsiyah saçlarýna sarý kýnalar yakar…
Gürül gürül bir yaðmur gelir çömelir emanet odamýn ortasýna…
Ben oturur bir hayali daha yakarým kalbimin hiç bitmeyecek yangýnýnda!

Artýk hiç kimsenin hatýrlamaya yanaþmadýðý aðlamaklý þarkýlar mýrýldanýr dudaklarým…
Ben oturur bir sigara daha yakarým içine efkar diye esrar kattýðým…

Gece çöktü mü þehrin üzerine ben oturur kör jiletle bileklerimi keserim…
Aðýr gelir bu hayat; ben tanýmadýðým erkeklere aþk mektuplarý yazarým bileklerimden fýþkýran masmavi kanla…
Aðýr aðýr gelir bu hayat; gelir çömelir kalbimin ortasýna! Ben oturur intihar mektuplarý yazarým hiç bitmeyecek hüzünlere..

Gece çöktü mü þehrin üzerine, uzun bir uykusuzluða daha hazýrlanan bedenim, susar ve bunalýmýn orta yerinde yitirilmiþ bir cesaretle týrmanmaya baþlarým hüznün göðe uzanan merdivenlerine…

Gece çöktü mü þehrin üzerine, çýðrýndan çýkmýþ deliler içimdeki týmarhanenin paslý demir kapýlarýný yumruklar …
Gece çöktü mü þehrin üzerine, dönüp durur etrafýmda küçücük kýrmýzý þeytanlar …
Her biri eðilip kulaklarýma ölümün adýný fýsýldar ve onlarýn her fýsýldayýþýnda benim kulaklarým kanar...................