Kahvaltýyý topladýktan sonra hemen bulaþýklara giriþti. Yarým saatte mutfaðýn daðýnýklýðýný toparlamazsa hanýmý ona çok kýzabilirdi. Bir keresinde yirmi kiþilik bir kahvaltý masasýnýn bulaþýklarýný yarým saatte bitiremediði için ne de kýzmýþtý ona hanýmý. O anda da çok utanmýþtý. On dokuz kiþinin önünde azarlanmýþtý. Herkes ona acýyarak ve kýzarak bakýyordu. Bir hizmetçi nasýl da iþini zamanýnda bitiremezdi? Hemen cezalandýrýlmalýydý. Böyle bir þey kesinlikle affedilemezdi ve sonunda bir haftalýk harçlýðýnýn kesilmesine karar verildi. Ama bu onun hiç umurunda olmadý. Çünkü harçlýðýyla hiçbir þey almýyor anca bir kenara koyuyordu. Bir haftalýk harçlýk eksik olsaydý bir þeycik olmazdý çünkü paranýn gidecek bir yeri yoktu. Öylece duruyordu. Bir birikimdi ama biriktirilme nedeni yoktu. Her genç kýz gibi çeyiz düzmüyordu, kendine kýyafet de almýyordu. Herhangi bir borcu da yoktu. Uzakta yardýma muhtaç bir akrabasý da yoktu. Parayý öylesine alýyordu. Olmasa da olurdu onun için. Bu sebeple hýrsýzlýk yapanlarý hiç anlayamýyordu. Para bir þekilde kazanýlýrdý. Ýnsan saðlýðý olduktan sonra her iþi rahatlýkla yapabilirdi. Bir baþkasýnýn emeðini çalmak nedendi? Akýl erdiremediði buydu iþte. Baþkasýnýn hakkýna girmek, kul hakký yemek en çok korktuðu þeylerden biriydi. O da Allah þahittir hayatýnda bir kez bile kul hakký yememiþti
     Bulaþýklarý da bitirdi. Beþ dakika soluklanmak için kendine izin verdi. Hazýr hanýmý seslenmemiþken ve bulaþýðý yirmi dakikada bitirmiþken bu zamaný kendine ayýrabilirdi. Her zaman yaptýðý gibi eline bir bardak çay aldý ve düþünmeye baþladý. Hep düþünürdü o hiç üþenmez hep düþünürdü. Çünkü genç yaþýna raðmen hayatta aptallara yer olmadýðýný biliyordu. Allah’ýn verdiði beyin eðer iþletilmezse ona nankörlük yapýp kötü kötü þeyler düþünmesini saðlayabilirdi. Dinine çok baðlýydý. Bu anlamda ona muhafazakâr denilebilirdi. Baþýný biraz da bu yüzden örtmüþtü. Hem kendi istiyordu hem de Allah’ýn emriydi, karþý gelmesi olanaksýzdý. Hem zaten her þeyi sevdiði gibi bir Müslüman olarak görevlerini yerine getirmeyi de çok seviyordu. Sabah namazýný kýlar, diðer namazlarý iþlerden fýrsat bulamadýðý için gece yatmadan kaza olarak kýlardý. Bu yüzden üzülüyordu ama Merhametlilerin En Merhametlisi’nin onu affedeceðine inancý tamdý.
     Birden hüzünleniverdi. Aklýna o en sevdiklerinden birini yitiriþi geldi. On yedisinde daha önce hiç yaþamadýðý bir þeyi yaþamaya baþladý. Aþký tanýdý. Kalbi ilk kez aþkýn tetiklemesiyle pýr pýr atmaya baþladý. Yanaklarýna baþka bir pembelik geldi. Hareketlerine bir sakarlýk, gülüþüne ayrý bir canlýlýk geldi. Hiç olmadýðý kadar sevinçliydi. Dünyanýn sekizinci harikasýný keþfetmiþ gibiydi. Mutluluk gözlerinden fýþkýrýyordu. Onda bir deðiþiklik olduðunu herkes anlamýþtý ama ne olduðunu tam olarak kestiremiyorlardý. O kendi dünyasýnda mutlu mutlu yaþarken etrafýnda ona karþý hazýrlanan kötülük çemberine yavaþ yavaþ, hiç fark ettirilmeden sürüklenmekteydi.
     O zamanlar evlere daha su hattý çekilmemiþti. Köylerde hep konuþulan çeþme baþý muhabbetleri revaçtaydý. O da her gün su taþýrdý. Hanýmý, annesi, kendisi, kýsacasý yaþadýklarý evdeki herkes     aþýrý titiz olduðu için sürekli su taþýmak gerekiyordu. Her þeyi sevdiði gibi iþini de seviyordu ama bu iþ genç vücuduna aðýr geliyordu. Akþam yemeðini yediklerinde gözleri kapanýyor ve yemeðini adam akýllý bitirmeden uyuyakalýyordu. Annesi ona çok acýyordu ama ne yapabilirdi ki? Kendisine çok yoruluyordu o zamanlar. Her iþe koþuyordu olaðanüstü bir hýzla. Hem kýzýna müdahale edecek fýrsatý bulsaydý bu zamaný kocasýna müdahale etmeyle geçirirdi. Zira kocasý iþleri savsaklýyor, sürekli hanýmdan ve beyden azar iþitiyor ama umursamýyordu. Bunun sebebini bir türlü anlayamýyordu. Ama anlayamadýðý daha derin þeyler vardý.
     O sýralar babasý Ahmet Bey bir iþler karýþtýrýyordu. Bu kesindi ama kimse tam olarak ne olduðunun farkýna varamamýþtý. Çünkü Ahmet Bey iþlerini çok düzenli, tertipli ve çok gizli yapýyordu. Ne yaptýðýný bir o bir görüþtüðü kiþi bir de Allah biliyordu. Herkes Ahmet Bey’in bu halinden nefret ediyordu fakat ortada kesin bir þey bulamadýklarý için onu herhangi bir þeyle suçlayamýyorlardý. Kadýn sürekli ev iþleriyle meþguldü. Þimdi bir de baþýna iþ çýkarmýþlardý. Kazandýklarý para yetmiyormuþ gibi bir de her gün peynir mayalamasý gerekiyordu. Neyse ki haným ve bey biraz insaflý davranýp yanýna bir kýz almýþlardý bu iþin daha hýzlý yürümesi için. Aldýklarý dul bir kadýndý ama daha yirmi beþindeydi. Zaten fazla da kalmayacaktý ama yine de kimse onu sevmemiþti. Herkese itici gelen bir yüzü, hantal bir vücudu, hin bir bakýþý vardý. Ancak gelgelelim itici yüz Ahmet Bey’in gözünde dünyanýn en güzel yüzü, o hantal vücut onun geceleri arzuladýðý ipeksi vücut ve o hin bakýþlar onun kalbini fetheden bakýþlar olmuþtu. Baþlarda bunu fark etmemiþti. Sýradan biri gibi görüyordu onu. Ýlk birkaç gün yüzüne bile bakmamýþtý doðru dürüst. Hatta karýsýný iþten çýkarýp bu kýzý alýrlar diye üzülmüþtü bile ama sonra fikri deðiþti. Bir gün onu çamaþýr yýkarken gördü. Kadýn kendinden baþka kimsenin olmadýðýný sanýp o kadar rahat davranýyordu ki Ahmet Bey’in aklýný baþýndan almýþtý. Ayaðýndan dizlerine kadar görünen bacaklarý, üstündeki kýsa beyaz bluzun ýslanýp göðüslerini ortaya çýkarmasýyla belli olan göðüs uçlarý ve daha sonra yani iþini bitirdikten sonra Ahmet Bey’in gözlerinin önünde soyunup banyo yapmasý Ahmet Bey’de akýl býrakmamýþtý. Kadýn ilk tasý kafasýna döktüðü anda oradan hemen oradan uzaklaþýverdi.
     Olayý aklýndan çýkarmak için o gün akþama kadar iþ peþinde koþturmuþ ve çok yorulmuþtu. Þimdi hep beraber ailesiyle yemek yiyordu ve unuttuðunu sanýp çok mutlu olmuþtu. Ama karýsý birden Zeynep’ten söz açtý ve onun acýlý hikâyesini anlattý. Zeynep’in eskiden evli olduðunu, kocasýnýnsa bir kan davasýna kurban gittiðini uzun uzun anlattý. Ahmet Bey can kulaðýyla dinlediðini belli etmemek için hapýr hupur yemeðini yiyordu. Arada:
-Haa dul yani…
-Hýýý öyleymiþ. Hiç belli olmuyo deðel mi?
-Hýý öyle, dedi. Yani sadece dul kelimesini duymayý bekliyordu. Bugün gördüðü o eþsiz vücudun bir sahibi yoktu yani. Üstelik de duldu yani bir gecelik bir þey kimsenin umurunda olmazdý. Hem onun da böyle bir þeye ihtiyacý vardý. Karýsý tüm gün iþ peþinde koþmaktan zayýf düþüyor onun isteklerini karþýlamýyordu. O çok sevdiði daha on beþindeyken vurulduðu karýsýný yormak istemediði için üstüne gitmiyordu. Bu boþlukta ona bu fýrsatý veriyordu yani
     Ertesi gün ortalýkta iþ peþinde koþturan Zeynep’i doyasýya seyretti. Canla baþla çalýþýþýný tebrik etti içten içe. Tabi iþlerle uðraþýrken azýcýk açýlan eteðinin altýna, bluzunun düðmesinden az da olsa görünen memelerine derin derin bakýp iç geçirmeyi de ihmal etmedi. Ona sürekli iyi davranýyor ve ona sürekli civelek bakýþlar atýyordu. Karýsý Hafize Haným bunlarýn farkýna varamýyordu elbette. Hayatýný çalan iþler onun bu ahlaksýzlýðý görmesine engel oluyordu. Ahmet Bey birkaç gün böyle davrandý. Bu günler içerisinde çok azar iþitti ama umurunda olmadý. Onun tek umurunda olan Zeynep’ti.
     Zeynep olan bitenin farkýndaydý. Bir senedir erkeksizdi. Hem zaten kocasýný sevmemiþti ki. Zoraki evlendirmiþlerdi onu. Öldürüldüðünde aðlamak için kendini çok zorladý. Baktý olmuyor insanlardan laf iþitmemek için mutfaða gitmiþ ve bir soðaný ortasýndan çekip kokusunu isteyerek derin derin içine çekti ve böylece aðlayabildi. Sevmediði kocasýnýn ardýndan yas tutmadý. Ailesinin köyüne döndü ama orada da rahat edemedi ve bir konaða çalýþmaya gitti ama hanýmý bir süre sonra onun iþini beðenmedi ve kovuldu. O da zar zor bu iþi buldu ve buraya geldi. Ahmet Bey baþta dikkatini çekmemiþti ama çamaþýr yýkadýðý gün onu izlediðini fark edince içine bir ateþ düþmüþtü. Ýþini tam olarak bitirmeden ve adam da oradan uzaklaþmadan soyunmaya baþladý ve banyo yapmaya baþladý. Gittiðini anlayýnca üzüldü ve iþine devam etti. Birden çok heyecanlanmýþ ama adamýn gidiþiyle içinde yanmaya baþlayan ateþ bir kora dönüþmüþtü. Çamaþýr iþini bitirip güzelce banyo yaptýktan sonra Hafize Hanýmýn yanýna gitti ve ona yakýn davranmaya baþladý. Onun da yakýn olduðunu hissedince evliliðini, kocasýnýn öldürülüþünü kasýtlý olarak anlattý. Çünkü buraya gelirken Bey’e insanlara dul olduðunu söylememesini rica etmiþti. Geldiði evde bu yüzden baþýna iþ açýlmýþtý. Ama þimdi dul olduðunu bildirmek istiyordu. Hafize Haným bilmeliydi ki Ahmet Bey de bilsin. Ahmet Bey bilsin ki o bir içine kor düþüren iliþki gerçekleþsin.
     Sonraki günlerde Ahmet Bey’in ona olan alakasýnýn arttýðýný fark etti ve hemen karþýlýk verdi. Bir sabah Hafize Abla’sýnýn süt saðma nöbetini gönüllü olarak üstüne aldý ve hatta ahýrý temizleyeceðini söyledi. Hafize Haným tabi ki önceki gece bunu beyine söyledi ve Zeynep’in çok iyi bir kýz olduðunu, onun çok yorulduðunu anladýðý için bu iþi üstlendiðini düþündü. Ama gerçek tabi ki bu deðildi.