Üþüyor kýþýn Boðaz sende eda sende naz,
Ýçimde suskunluða rücu etmiþ bir avaz.
Sen olunca yanýmda ne erguvan ne bahar,
Bana ilkbahar olur býçak gibi som ayaz.

Ýstanbul yýllanmýþtýr aþkýn yakan koynunda.
Nice canlar yanmýþtýr kor bakýþýn sonunda.
Aþk adýna ne varsa yazýlmýþ ve okunmuþ,
Temreni kirpik olan gam atan ok ucunda.

Üþüyen ellerimi koyacak yer ararým.
Üþüme diye seni yüreðime sararým.
Bir seher vakti gelir beni çaðýrýr ensar.
Ruhumda fýrtýnalar alt üst olur kararým.

Bir neva þarký olur Ýstanbul’da gözlerin.
Ahengi sen olursun þiirlerde sözlerin.
Tutuþur bakýþlarýn dinlemez ayazla kýþ.
Ateþi iþler ruha gözlerin nakýþ nakýþ.

Aþk meydanýna düþtüm yalýn kýlýç týð teber.
Ýstanbul ve sen nihal benim için muteber.
Ýkinize kayýtsýz teslim benim yüreðim.
Boþ yere bekliyorum yok ki sizden bir haber…
Ankara,23.01.2010 Ý.K