Gözlerimde sýðýntý bir acý.
Parmak uçlarýmda dünden emanet bir satýr baþý.
Ve hüzünden ayýklandýðým yüreðin.
Gönül çaydanlýðýnda demledim hepsini.
Ýki küp huzur ile karýþtýrýp
Sevdayý yudumluyor dudaklarým..

Unutulmuþ yüzümün cesaretsiz yanýný alýp çýktým senli yollara. Utangaç bakýþlarýmý gizlemek için dudaklarýma vurduðum peçe ile ne kadar haykýrsam adýný, duyulmazdý iþte. Çýkmaz bir yolun saðýnda yer alan yeþil boyalý evimin pencerelerinden saldým ürkekliðimi. Kýrsal ve bi o kadar karasal cümlelerimin içine yüzünün deniz kokularýný serpiþtirdim. Aþkýn su yüzüne çýkmýþ tüm seceresini acýya yorarken, sen Elif oldun bir buðdayýn en bereketli yüzünde. Karanlýða dem tutmuþ bir yaranýn en temiz yanýnda h sana koþtum ben. Göz altý çukurlarýna yaslayýp çocukluðumu, bir tren yolculuðuna býraktým ertelenmiþ güzlerimi.


Ertelenmiþ ve zamaný yitirilmiþ nice cümlelerimi heybemdem fire verirken sen acýya olan bakiyelerini hala düþmedin mi sevgili ? Daha kaç kez yüreðinin tam alný çatýsýndan vurduracaksýn kiralýk katillerin ? Sen susuzluðuna dem vururken ben suskunluðumu gusle zorluyorum. Hüzzam makamýna alþkýn olmayan kulaklarýmý senli þarkýlarýn týnýlarna alýþtýrýrken gel karýþ uzaklýðýma. Aceleci ve bi o kadar yorgun topuklu ayakkabý seslerini kum saatinin akýþýna uydurma. Ben sana kendini yorma dedikçe sen daha kaç kez ölü bir cesedin dört kollu tabutunu tek baþýna omuzlamaya devam edeceksin. Yoruldukça renksiz balonlarýn peþinde ben gözyaþýna esir edileceðim..

Sana ve aþkýna kasteden ellere kurban edileceksem, müsvedde kalbim hazýrdýr sevgili Yakýlacaksa tam orta yerinden, ilmeklerimi sen ilmekle kefenimin. Ben seni aþkýn Elif halinde sevmiþken yeksenak bir ölümün ellerinde sana can vermek en büyük dileðimdir sevgili.Bilirsin senden önceki hiçbir uykum vapur sesinde uyanmadý ve hiçbir zaman diliminin denize kýyýsý yoktu. Çizgilerim hep çengelli iðne ile tutturulmuþ bir muskanýn ötesine geçememiþti.

Yüzünden düþen her bir gözyaþýna,
Ben her gece karanlýðý kürtaja zorlayýp
Sana umutlar buduyordum mutluluðun dallarýndan.
Yüzünün çizgilerinden çekilen hayatýn bir anýna,
Ýntihara meyilli cümlelerimi rehin verip
Aceleci topuk seslerine,
Þehrinin tüm uykularýný uyandýrýyordum.
Ve sen kollarýný iki yana açýp
Bir iskelede orta yaþ eklem sancýlarýný kanatýrken
Babamýn öldüðü tarladan,
Buðday sarýsý saçlarýyla Elif’i sana yoruyordum..

Ben bilsem de bildiklerimi,
Sen bana belli etme bilmek istemediklerimi.
Sen bir kum saatine ayarla iþveli öpüþlerimi,
Sen yüreðimi yüreðinde öptüðünde,
En dar elbise giydirilsin cesedime.
Bir martý kanadýnda taþýnsýn uzuvlarým.
Ve yüreðimin üzerine soðuk bir demir parçasý býrakýlsýn.
Ve taþýmaktan yorulduðun tabutu omuzla þimdi

Eðik baþýný kaldýr gökyüzünün mavisine.
Umuda bir dem kat, utanmadan sýkýlmadan mutluluða karýþ.
Utangaç gülüþlerinden bir damla hayat baðýþla,
Siyah renkli bir gül dalýna.
Bir gelinlik baþý ile ört
Gözlerimin en kahve yanýna.
Ve uyut beni gönül salýncaðýnda.
Kanamalarým durulmayacak biliyorum.
Sen kapama en iyisi.
En siyah yerinden öpüver yüreðimin.
Ve aþkýn Elif halinde gülümse bana.
En sonunda Elif ol þiir sonu cümlerinde.
Ve ben sana yar oldukça,
Yüreðinin en eðik harfiyle gülümse bana.

10 Ocak 2010

Mavi Bilyeli Adam

Ýsmail Sarýgene