Uykuya dalýnca bu þehir...
Yüreðim, hep ramak kalýr umutlara
Tazedir acým, sancým, kederim, Sensizliðim…
Heyecaným tutsaktýr, göz yumar yarýnlara
Yarýnlarým biliyorum yine Sensiz geçecek
Gelmeyeceksin, gelmeyecek…
Geleceðim … Sensin.

Uykuya dalýnca bu þehir…
Aðaçlarým yeþermeden sararýr
Sarmaþýklar sarar yüreðimi
Sana çýkan caddelerim, sokaklarým, yollarým kapanýr
Bir nefes kadar yakýným olursun öteler kadar ýraðým…
Uzaklardasýn, uzaksýn, uzaðýmsýn, uzaðým…
Tuzaðým… Sensin.

Uykuya dalýnca bu þehir…
Yüreðimin çemberinde ne badireler atlatýrým!
Hüzün kaplar içimi
Sen’den Arta kalan gençliðimi yaþlýlýðýma satarým
Bir defter alýr elime bir de kalem…
Þiirlerimi akrostiþe boyar, baþtan baþa ismini yazarým
Yazarým, yazdýraným…
Yazgým… Sensin

Uykuya dalýnca bu þehir…
Loþ ýþýklarda cirit atan sarhoþlarý seyrederim
Rahat tavýrlarýyla rahatsýz etseler de insanlarý…
Kederli sesleriyle aþk cümlelerini dinlerim
En çok da baðýrýþlarý, haykýrýþlarý…
Onlarýn hýçkýrýklarýdýr haykýramadýklarým
Ve Sen…
Kurduðum her cümlemin, kelimesiyle sözlüsün
Sözsün, sözümsün, sözüm…
Özüm… Sensin

Uykuya dalýnca bu þehir…
Ben, Sana uyanýr, Sana uyanýrým.


Fatih KAYABAÞI