AÞKA AÇARIM GÖZLERÝMÝ

Kül rengi yapraklar savurur pencereme
Derin iç çekiþleri giden zamanýn
Hüzne açarým gözlerimi bir kez daha hüzne
Can çekiþen dostluklar iz býrakýr belleðimde
Çok derinlerdedir kökü
Böyle sessiz bir ölümü yediremez kendine
Milyarlar içinde ben neyim
Tohum deðilmiyim toprakta yapýda harç
Ölümü hakedeni kentsoylu yargýlarýn
Ya çatlarsa damarlarým
Kaným otlar üzre akarsa ya
Bu bir elimde aðýtlar
Ve tasasýz kahkahalar diðreinde
Yürürsem üzerinize
Gece ile gündüzün kesiþtiði çizgide
Yeryüzünün gökyüzüyle öpüþtüðü çizgide
Karýþtýðý çizgide cesaretle korkunun
Ýhaneti altederse direnme
Kýrarsa sandalyesini sanýk
Söz sýrasý bende derse
Yaralanmýþ suskunluk
Ne der ellerini ölüme büyüten cellat
Milyarlar içinde ben neyim
Damla deðil miyim denizde ormanda yaprak
Katli vacip dediði halifenin papanýn
Ya kör olmaya direnirse gözlerim
Karþý koyarsa boynum bükük durmaya
Bu bir elimde yüreðim
Çok olmanýn coþkusu diðerinde
Yürürsem üzerinize
Duvarlar saklamazsa artýk gizini
Odalar dar gelirse dar gelirse yakýnmalar
Büyüyen düþlerine küçük insancýklarýn
Yalnýz ekmekle yetinmez olursa sofra
Sýðmazsa çiçek saksýya
Kýrarsa balýklar akvaryum camlarýný
Ssevgiye mahsustur deyip yapraklarým
Utanýrsa tarih artýk kirletilmekten
Çatlarsa sabrýn kahrolasý taþlarý
Ne der ellerini ölüme büyüten cellat
Yeþerir kül rengi yapraklar penceremde
Coþkulu soluðuyla gelen zamanýn
Aþka açarým gözlerimi bir kez daha aþka
Yeniden dirilir dostluklar yüreðimde
Bu kez ölümsüz hem de bu kez bambaþka.