Aþk mevsimine hicret deminde ferhunde yâr.
Süzülür erguvan dallarýndan taze bahar.
Çayý ayrý bir zarafetle içer gülnihal.
O anda üstümüze bir asudelik yaðar.

Güzide demlerin nazenini bakar camdan cama.
Yol açar mest eden nice efsunlu serencama.
Akýl sýr ermez gönüldeki gize encama.
Salýnýr sýrça sarayda bî bedel þivekâr.

Bigane kalýnmaz ateþ bakýþlý dilbere.
Süzülür ardýnca gönlümüzü sere sere.
Atar salýnýþý yürekleri ateþlere.
Görenler çarpýlýr, olur gönüller bî karar.

Nafile ölçülemez deðeri zerrin ile.
Söndürür nazarý en zorlu ateþi bile.
Tüm çiçekler kýyamda gül sümbül nergis lâle.
Onsuz geçen demlerin yok kazasý hep zarar.

Gönüllerde demlenir isi gözde sürmedir.
Zarafet ince elde bir þeffaf peymanedir.
Ondaki albeni karanfildedir güldedir.
Iþýldar þeffaf köþkten kalýnýr onsuz nâçar.

Öyle bir efsanedir katre katre damlayan.
Gamzesi ok misali gönüller yaralayan.
Çoðu bakar da geçer anlar hâlden anlayan.
Gülsimayla içmenin bî bedel sefasý var.
Ankara,20.01.2010 Ý.K