Evet, sen melülleþtikçe
Sessizliðin örtüsüne bürünerek geri çekildikçe
Yüzüne mahzunluk tebarüz ettikçe, halime yönelip utanýyorum
Ve geçen yýllarý, akan zamaný hatýrladýkça hayýflanýyorum, seni öyle anýyorum

Ne yazdýðýn mektubun
Serencamýnda demlediðin hicranýn kar etmiyordu
Her ne dense hükümran olmak farklý geliyordu ve sevgi öteleniyordu
Ne kadar sancýlar çekmiþtin, hiç birinden söz etmeden hizmeti esirgememiþtin

Teslim olmak ve susmak
Haklarýn talan edildiðini edep içinde yudumlamak
Metaneti kuþanarak sabrý koklamak ve hakkýn huzurunda yaþ akýtmak
Kalbin hicranýný gale almadan, ruhunla hesaplaþmadan ölümle mutabýk kalmak

Ey yar ne söylerim ben
Benliðin girdaplarýnda irademden zafiyetlerim dem
Hani nerde kaldý vicdan, hani þimdilerde anýla gelen mizan aþkla yýkanan
Artýk sukutunun çýðlýðý gönülleri daðlýyor, nisa kimliðin mukadderat için akýyor

Her ne söylesen haklýsýn
Sen atim için serdedilen zamanýn farkýnda ilk adýmsýn
Zira sen bir anasýn, gözyaþlarýnla anýlansýn, hasrettiðin aþkla ülfet tadýsýn
Seni anlamamak ve halinden zuhur eden nefesi haz ile koklamamak bir ihanettir

Ne kadar kuþkulansan da
Ve hatta burukluðunu haykýrarak baksan da haklýsýn
Çünkü sen asýrlarýn töhmet altýnda býraktýðý hüzünlü bir þarkýnýn hazzýsýn
Mütemadiyen sabýrla derlenen ve halin ikliminde ibretle örülen nakýþýn sanatýsýn

Sen ne kadar hamiyet etsen
Varlýðýný koþulsuz teslim ederek fedakârlýðý seçsen
Yine de hakkýyla anýlan ve bu manada anlamlaþan sürur neden olamazsýn
Kime ne söylerim, sefilliðin kol gezdiði sokaklarda soluyan hicraným seni anarým

Nazar edemem çiçeði gülü
Resmettiði renklerinden tebarüz eden elemli hüznü
Nasýl yâd ederim, hangi yüzle edebin ziyadesini beklerim ötenin nurundan
Çýkacaðým azýksýz yolculuðumdan, þimdilerde tutunmaya çalýþtýðým korkulardan

Artýk seni anarken aðlýyor
Anýlarýn hüzün sayfalarýnda hazaný koþulsuz yaþýyorum
Sensizlikte kör kuyularýn karanlýðýna ulaþýyorum ve hazin sesi duyuyorum
Yeþertemediðim sevgi filizlerini sacýyla sayýklýyorum ve kalbinde hesaplaþýyorum

Giden gidiyor bir ses yok
Ölüm mukadderken neden kalplerden uzaklarda bir ok
Aþk niçin hicran içinde bir kök, hüznü yürekler muvazenesinden kaldýr sök
Ey yar, kalbin bu denli letafetliyken neden anlatamadým melali halimi artýk söyle




Mustafa CÝLASUN