Sonbaharýn gelmesiyle sararan yapraklar dallarda yaþlý birer insan gibi titreyerek sallanýyordu.
Rüzgar estiðinde neþe ile bir birlerine vurarak tabiatýn en güzel senfonisini oluþturan bu yapraklar, yine ayný rüzgarýn bedenlerini kuru bir yapraða dönüþtürüp ayaklar altýna sermemeleri için azalan güçleriyle sýmsýký tutunuyorlardý, doðduklarý dallara.

Ama onlarda Mehmet Ali Amca gibi bir gün o çok sevdikleri dallarýndan zamanýn acýmasýzlýðýyla birleþen bir rüzgarla kopup savrulacaklar her biri bir yana. Sonra kaybolacaklar zaman içinde.

Mehmet Ali Amca, çay üstünde küçük küçük yan yana sýralanmýþ dükkanlarda ekmek paralarýný kazanan esnaflardan biriydi. O kýsa boyu diken saçlarý ve býyýklarýyla çok sevimli yaþlý bir ayakkabý tamircisiydi. Çalýþtýðým çay ocaðýnda diyofondan ne zaman bir orolet istense o oroletin Mehmet Ali Amcaya gittiðini bilirdim. O ayakkabý tamir ederken ben onun karþýsýna oturur ve onu izlerdim.

Dükkaný bir yoðun bakým servisini andýrýyordu. Her tarafta yaralý ayakkabýlar doluydu. Çalýþýrken hep kafasýný saða sola bükerek onlarýn yaralarýný en iyi nasýl tedavi edeceðini hesaplardý. Deriden önlüðüne baliyy yapýþmýþ ve yýrtýklarla doluydu.

Yine bir gün onun ayakkabýlara can verdiðini izlerken içeriye orta yaþlý bir adam girdi. “Selamýn aleyküm amca þu ayakkabýma bir bakýverirmisin?” dedi. Mehmet Ali Amca ayakkabýyý elinde alýp iyice çevirip, altýna üstüne bakarken, adam yüzünde bir endiþeyle Mehmet Ali Amcaya bakýyordu. Mehmet Ali Amca adama bakýp “oðlum bu ayakkabý tamir olmaz” dediðinde adamýn yüzündeki endiþe, yerini büyük bir üzüntüye býraktý.

Adam yaþlý ayakkabý tamircisinin yüzüne acý acý bakarak “hiç mi giyilmez? Amca” diye seslendi. Mehmet Ali Amca “hayýr oðlum hiç giyilemez” dediðinde adam yýrtýk ayakkabýsýný tekrar ayaðýna geçirdi. Adamýn yýrtýk çoraplarý yýrtýk ayakkabýsýndan dýþarýya çýkýyordu. Ve yürürken ayakkabýnýn yýrtýlmýþ olan ön tarafý, büyük bir aðýz gibi etrafa baðýrýyordu. “ben yoksulum, ben fakirim” diye þap þap sesler çýkartýyordu. Bundan utanan adam, ayaklarýný yerden fazla kaldýrmadan yürümeye çalýþýyordu.

Bu durumu gören Mehmet Ali Amca “aslaným hadi git þu garibi çaðýr” diye bana seslendi. Bende hemen koþup adama arkasýndan dokundum ve “amca ayakkabýcý seni çaðýrýyor” dedim. Bunu duyan adam hemen geri döndü dükkana. Ýçeriye girdiðinde yüzündeki acýlý ifade yerini mahcupluða býraktý. “Buyur amca beni çaðýrmýþsýn” dedi. Mehmet Ali Amca “getir biraz uðraþtýrýr ama tamir ederim” dedi. “fakat hemen olmaz sen bunu yarýn al” dediðinde, adamýn yüzü tekrar acýya büründü, “þey ben beklesem, iþim yok zaten” dedi adam. Mehmet Ali Amca durumu anlamýþtý, adamýn baþka ayakkabýsý yoktu. Hemen arkasýna dönüp siyah bir torbadan bir çift ayakkabý çýkarýp adama verdi.
“Bunlarýn sahibi yarýn alacaktý bunlarý, al sen bunlarý giy” diye adama verdi ayakkabýlarý. Adam ayakkabýlarý ayaðýna giyip þöyle yere bir kere saðlamca vurdu ayaklarýný ve “yahu amca tamda bana göreymiþ hehe” diye sevinçli bir ifadeyle seslendi. Mehmet Ali Amca bana “haydi aslaným oturup durma, bize ordan demli bir çayla koyu bir orolet kapta gel” deyince ben hemen kapýdan fýrladým. Boynumu bir sað tarafa bir sol tarafa bükerek zýplayarak çocukça koþa koþa ocaða geldim. “Mehmet Abi demli bir çay koyu bir oralet Mehmet Ali Amcaya” dedim.

Çay ocaðýnýn sahibi Mehmet abi beni çok seviyordu bana “lan tosba, nerdesin sen onbeþ dakkadýr hee!” diye esprili bir üslupla patronluðunu hatýrlattý. Bende “Mehmet abi ne olur 15 dakika daha” diye sevimli bir yapýya bürünüp, ondan ek süre istedim. O da “hadi sana son 15 dakika baþka izin yok” deyip benim çayýmý ve oroletimi askýma koydu. Bende hemen koþtum Mehmet Ali Amcanýn yanýna.

Kapýdan girince hemen selam verdim ve çaylarý daðýttým sonra oturdum köþeye. Adam çayýný yudumlarken baþladý konuþmaya …

Adam.
Aslýnda çocukla okula baþlamadan bi babýç alcektim kendime emme bizim ufaklýk boþ arsada top oynaken gocuðunu çýkarýp galenin yanýna goymuþ, yesyeni gocuktu içi tüylü müylü, daha yeni aldýydým borcu bile duruyo ya. Hadi sen onu ordan çaldýr!. Bide benden saklýyo kendince. Giden gocuk gelir mi?

Ertesi gün iþe gidiyom, oðlanda okula baþladý, baktým bizim oðlanýn üstünde gocuk yok. Olum hava soðuk, nerde senin gocuðun? Dediðimde. Buba ben üþümüyom dedi. Olum hava zehir gibi nasýl üþümüyon? al üstüne gocuðu dedim. Bizimki gine bana, buba ben üþümüyom deyo. Kafam atývedi, çarparým haa! dedim. Bizim oðlan govedi alamayý.

Len olum niye alýyon? Cýk! bi þey demiyo. Aslaným giy þu gocuðunu diye baðýrdým da elimi bi galdýrdýydým. Bizim haným çýkývedi içeden. “Dur adam ne yapýyon sen, ben sana decedim emme, þu deli olan ben onu yarýn bulurun dedi, bende ses etmedim” dedi. Bi örendiydik bizim oðlan gocuðu çaldýrmýþ. Ey Gocaman Rabbým sen bana sabýr selametliði ver dedim. Büktüm boynumu. Ee tamam eþek sýpasý çaldýrmýþ gocuðu emme yenisini nasýl alcen diye aldýmý beni bi dert.
Eh dedim beliki benden garip birinin çocuðu çalmýþtýr. Helali hoþ olsun dedim, eþek gada adam çalcek deðil ya! gine gocuðu olmayan bi yavru almýþtýr onu. Havada bi soðuk, Tamirci dayý, þýpýr þýpýr kesiyo ortalýk o gün, valla içim titredi kapýnýn önünde. Benim olanýn yüzüne baktým baktým, dayanamadým bide. Len sýpa bu sabah gocuksuz git te ölen yanýma gel, çýkamda alam sana bi gocuk daha dedim. Dayanamadým gittim yine bitane daha aldým. E gocukcuyada ay sonu getiren paraný dediydim.

Aha bu gün aldým aylýðý da vedim adamýn parasýný ordan geliyodum. E bugun de Çarþamba bazar guruldu her yakaya, millet galabalýk. Hadi sen o galabalýkta gadýnýn biri ayama bi bastýmý. Hadi bizim babýcýn aðzý ayrýldý galdýmý. Ele güne garþý utandým bide. Gadýnda utandý etdiðinden emme, ne yapsýn oda ortalýk mahþer günü gibi. Benimde içim yandý gitti, len dedim bi ay daha idare edeydi hele dedim, babýca. Ayamý sürüye sürüye buraya gada geldim. Seninde namýný bilirim, dedim þunu diktittiren de baali bir ay daha idare etsin. E sende olmaz deyince içim kerimin arpa talasý gibi yandý gittiydi, hele arkamdan seslendin de içim rahatladý. Emme peþin söyliyen bak, paraný þimdi vecen desem yalan. Aylýðý aldýmmýydý söz, ilk senin paraný vecen.
Dedi adam Mehmet Ali Amcaya.

Mehmet Ali amca “hehe yaa goçum senin canýn saðolsun sen bana bu ay para veme de, kendine bi babýç al” dedi ve gülüþtüler dükkanýn içinde.

Adam ayakkabýsý dikilinceye kadar açýldýkça açýldý, konuþtukça konuþtu, hep garibanlýðýndan ve eline geçen fýrsatlardan kaybetmediði dürüstlüðünden bahsetti. Lafýnýn sonunda da yaþlý ayakkabý tamircisine þu sözleri söyledi.

“Yahu Memet Ali Dayý Allah senden ýrazý olsun, sen benim babýcý deðil, adamlýðýmý dikivedin söküldüðü yere, Allah yine senden razý olsun” dedi ve çýktý gitti ayakkabý tamircisinden.

Mehmet Ali amca gözleri biraz dolu þekilde yüzüme baktý ve “Yaa! Olum, iþte bunlara adam denir, sökülen gururuna inat gelir diktirir. Nefsine uyup ta kötülüðe bulaþmaz bunlar. Bunlara iyi bak gerçek adam iþte bunlar” dedi.

Bende çýktým dükkandan yine sallana sallana, seke seke geldim çay ocaðýna. O yaþlarda tam anlamamýþtým Mehmet Ali Amcanýn ne demek istediðini.

Ama þimdi çok iyi anlýyorum. Kabrin cennet olsun Mehmet Ali amca…