Kumbarasýnda güneþ ýþýðý biriktiren çocuk,
Gecelerden korktuðu için hep
Var gücüyle yýðmak istermiþ güneþi pencerelerden Kuytulara,

Karanlýkta meþale gibi yakmak istermiþ
Biriktirdiklerini
Karanlýk belirsiz,karanlýk ürkünç
Çaresizliðe gömermiþ gündüz ümitlerini

Çocuk bu yüzden hiç sevmemiþ karanlýklarý,
Bakmýþ hiçbir yerde birikmiyor güneþ
Yýkmýþ küçük baþýný önüne
Düþünmüþ uzun uzun
Vermiþ kendinden büyük kararýný
Soracakmýþ bir bilene..

Olmuyor birikmiyor demiþ annesine
Annesi þaþkýn ve güleç,
Öyleyse kalbinde biriktir demiþ sessizce
Sonra cesaret yap onlardan gönlünce
Ýþte o zaman savaþýrsýn karanlýðýn öfkesiyle…