Islak Karmaþa

/düþümde gördüm seni
alnýndan vurulmuþ hayallerimin
kanýný içiyordun/


ruhum ütopik karanlýðýn med-cezirlerinde
yüzümde ironik gülüþler
ki… ömrümün ýrzýna geçildi


tanrýya açtýðým ellerim
peygamber sabrý sevdasýnda
dilim ise gizin sihirine bulandý
sessizlik kusuyor


oysa uzanmýþtým
nefesinin buðusuna
damarlarýmdaki ince sýzýya
aldýrmadan


sen
bekaretimde poyrazý estiren adam
düþman postallarýyla çiðnediðin tenimde
þimdi
günah çiçekleri açýyor
gecenin pusu ise
kirpiklerime gölge


lekeli urbamý sýyýrýrken bedenimden
arþa çarptý çýðlýðým
gök kubbe düþtü üzerime
silsilemin ar ýna yapýþarak
yumdum gözlerimi
tükürdüm siluetine


acýnýn en yalýn hali
asýldý meme uçlarýmdan


yürüdüm
kuytularýn labirentlerinde
adýmlarým esrik
ve piç bir aldatýlmýþlýk duygusuna
kelepçeledim ömrümü


güldüm
delicesine


Yeþim Deren