Söylenecek sözler yürekte sýkýþýp kalmasýn diye can buldu kalem. Ve seven bir yürek haykýrdý içindeki ateþi bembeyaz sayfalara. Konuþmadý bir türlü yürek; dil lal oldu o masum yüzlü, umut dolu insanýn karþýnýnda. Yürekte fýrtýnalar koparken, umutsuz aþklarýn not defterinde yerini aldý bu çocuksu sevda.

Zamanýmý deðildi? Yoksa yanlýþ zaman, yanlýþ mekan mýydý bilinmez ama olmayacaktý olamazdý. Belki kimse bilmeden sessiz sedasýz öldürülmeliydi. Üzerine yýðýnla toprak atýp suskunca bitirmekti belki en güzeli ama olmadý, olamadý. Bu volkan patladýysa bir kere ve aktýysa yürekten süzülen lavlar yavaþtan bir baþka yüreðe artýk ne varsa söylemeli ne varsa anlatmalýydý yürek ki, içinde bir damla bir þey kalmasýn ve o damlalardan bir sel daha oluþmasýn ve yýkmasýn daha fazla yýkýlmasýn. Ve son bir konuþma geçti saatler birbirini kovalarken düþünen beyin yorulmuþ yürek bitkin düþmüþtü. Konuþma daha doðrusu konuþamama olmuþ yine kalmýþtý içerde söylenemeyen kelime yumaklarý. Neden dizilip çýkmýyorlardý? Neden söylenemiyorlardý? Geçmiþin kiri bulaþmýþtý sanki bu temiz duygularýn üzerine yürek korkuyordu. En fazlada üzmekten korkuyordu yürek o masum yüzlü güzeli…

Ve kalem yetiþti geçen dakikalarýn ardýndan. Ve ucu mýzrap olup saplandý yüreðe; yürekte kalan, yürekte olan dilin söyleyemediklerine saplanýp söküp aldý onlarý ve kelimeler acýyla döküldü dizelere, sevda sahipsiz kaldý ve gözler buðulandý. Zamana, yaþlanmýþlýklara ve yaþadýklarýna bir yudum rakýnýn ardýndan içilen sigaralar eklendi. Ve kalem oynamaya baþladý, soluk kesildi, yürek acýdý ve çýkarsýz sevmenin, karþýlýksýz sevmenin ne denli güzel bir þey olduðunu anladý yürek.

Ne denir ki? Ne söylenebilir? Umutsuzluk içinde umutlarý bana yaþatan; gözlerinde inancý masumiyeti bulduðum sen. Seni görünce yüreðim kýpýrdamaya baþlýyor, kalbim damarlarýma bir baþka pompalýyor kaný. Usulca ýsýnýyor bedenim ve yüzünde kilitli kalýyor gözlerim. Soluðunu yakýnýmda hissetmek bile, senin varlýðýný bilmek bile can katýyor bana. Hele sesini duymak; iþte o ses bugüne kadar duyulmadý hiç. Ýçten sýcak ve yürekten gelen ve benim yüreðime iþleyen ses. Çýkarsýzlýðýn, insanlýðýn ve insan gibi insan olman beklide, beklide tüm suç türkülerin beklide senin beklide benim. Suçlumu arýyoruz? Suçlu!.... Sevmek ne zamandan beri suç oldu ki? Seni tanýdýðýmdan beri suç oldu. Olmamalýydý ama oldu. Seni düþününce ceylanlar su içmeye gelmiyor belki yada ekmeyi tuza banýp yeniyorum ama seni düþündüðümde dünya duruyor ansýzýn. Gözlerimin önüne yüzün ve umut dolu gözlerin geliyor çocuksu masumiyetinle ve seni özlemeye baþlýyorum. Týkanýyorum sonra. Nefes almak zor geliyor. Ýçim titriyor ve hayaller kurmaya baþlýyorum. Düþündüklerimin hayallere týkýlýp kalacaðýný bile bile. Ben bu yürek yarasýný Elbistan’da da duymadým; ya da gecenin ucunda gün aðardýðýnda sýzýlý bir ýrmak ta uðurlamadý beni ama ben bu yürek yarasýný üç beþ tane mumun aydýnlattýðý bir evde oturduðum koltukta saatlerce gelmeyeceðini bile bile bir kapýnýn çalýnmasýný beklerken yaþadým en derin en sýzýlý yanýyla. Evet sevdalar yaþadým, aþklar kimi zaman içimde öldürdüm sevgiyi, kimi zaman tutamadým dile getirdim ama dedim ya masum yüzüne bakýnca içten sesini duyunca lal oldu dillerim konuþamadým. Konuþsaydým ne deðiþecekti? Hiç bir þey onu da biliyorum ama ama ama…. Kelimeler bile yetersiz yaþadýklarýma sadece Tanrý’ya yakarýyorum bu güne kadar hiç yapmadýðým hiç boyun eðmediðim yanýmla “ne olur bu duyguyu bu acýyý baþka bir insan yaþamasýn baþka bi yürek böyle bir sevda yaþamasýn” diye.

Gecenin karanlýðý iyice çökerken yüreðime aklýmda sen, yüreðimde sen ve kulaðýmda sesin. Gözlerinin ferinde kayboluyorum, umutlarýmý savuruyorum karanlýða ve seni mutlu etmek adýna sana dair içimdeki en güzel þiiri okuyorum acýlara boðularak. Nazým usta düþüyor karanlýðýn ortasýna aydýnlanýyorum ve baþlýyor Ömrümün kýzýl saçlý bazýsý…… Okudukça þiir oluyor okudukça seni yaþýyorum. Yaþadýkça tükeniyor, yaþadýkça isyan ediyorum.

Sen; adýný evdeki bir çiçeðe verdim. Kurumuþ bir çiçeðe; canlandý yeþillendi, her sabah ona günaydýn diyorum ve her akþam eve gelince onunla konuþuyorum küçük bir çocuk misali. Adýn bir çiçeðe bile hayat verdi ki þayet sevdan bana neler vermezdi. Sonra boðazým düðümleniyor, yüreðim daralýyor ve yüzün düþüyor gözlerimin önüne. Çocukça sevmek dedim ya belki çocukluðu unuttuðum için anlatmak bu denli zor oluyor bu aþký ve sevdayý. Ben vücudunda seyreyleyemiyorum bahçeyi ya da dosta el deðmemiþ yar bulamama derdinde de deðilim, yüzünün ve masumiyetinin esiriyim. Tükeniþler baþlýyor gecenin en zifiri yanýnda ne beden dayanýyor bu aðrýlýða nede gözler artýk tahammül ediyor bu yorgunluða beyin düþünemiyor ve bir et yýðýný olarak sýzýyor bir köþede beden. Teslim oluyor karanlýða ve beklide ilk kez savaþmak bu kadar zor geliyor ve mücadeleden bu denli kolay ayrýlýyor. Sebebi sýrf sen acý çekmeyesin diye kendini prangalarla baðlýyor yürek

Sabah uyanýnca derin bir sýzý kaplýyor yüreðimi, sanki meydan savaþýnda korkular aþký en derin yerinden yaralamýþlar ve ben karanlýklar içinde yok olmuþum. Ve bir Türkü dolanýyor dilime” Karanlýklar içinde ateþle gel hýnçla gel “ ve sonra duruyor dünya. Beynim yüreðime hükmedemiyor. Güneþin önüne bulutlar geçiyor hava grileþiyor… evet bugün Tanrý’da benden yana oda umutsuz baþlýyor güne ve bulutlar delirircesine boþalýyor dolu düþüyor yer yüzüne sanki içimdeki sýcaklýk ýsýtýyormuþ yaþadýðým þehri ve üþüyorum ve sevdam dolu oluyor akýp gidiyor Tanrý bile hayýr diyor bu sevda bu temiz sevda bitmemeli… Ýçim sýzlýyor tükeniyorum. Hayat anlamsýzlaþýyor. Ve içimde ki çýðlýk büyüyor isyan ediyorum Yaradana, varlýðýma, yaþadýðýma, yaþamýþýma ve yaþanmýþlýklara gözlerim doluyor ve dudaðýma bir türkü takýlýyor.

Dallarýn sevdasý düþmüþ topraða
Umutlar sýðmýyor meydanlara
Gözlerinde umut yüreðinde aþk
Baðdaþ kurar mýsýn soframa

Ýsterim ki senden isterim ki
Ýnancýma aþýk zindanýma ýþýk olasýn
Yürüyesin gönlümü yollarýna
Sarasýn beni sarasýn

Mendilinde öfke çýkýnýnda bilinç
Uykusuz kalýr mýsýn kitaplarýma
Dudaðýnda alev avucunda sevinç
Kulak verir misin çýðlýðýma

Ýsterim ki senden isterim ki
Yýlgýnlýkta inanç zulme karþý direnç olasýn
Yürüyesin gönlümün yollarýna
Sarasýn beni sarasýn

HAMZA EKÝZ

www.hamzaekiz.com