uzaklardan geldim, çok uzaklardan… zamanýn ötesinden… daðlarýn ötesinden… umudun donduðu yerden gelip oturdum kýyýcýðýna… ilk þimdi görüyorum denizi… denizin mavisinde ýþýldayan güneþi ilk… eksiklerimle geldim yanýna, biriktiremediklerimle…

“herkesin bir hikâyesi vardýr...” herkes kendi hikâyesinde kahramandýr…

sana bir hikâye anlatayým kýrýk masa… hikâyemizi anlatayým…

inanca vurulan zincirlerin aðýrlýðý altýnda ezilirmiþ ruh… inanmak bir ihtiyaç olsa da inancý uðruna ölenlerin öldüklerinden haberlerinin olmamasý ne hazindir bilemezsin…

yanlýþ anlama, bir tanrýsal inanç deðil bu… tanrý’yý kendisinden þüphe edenlere, bir tanrýya ihtiyaç duyanlara býrakýyorum…

yoksulluða destan düzmenin türkçesidir sarýkamýþ… allahüekber daðlarý’nýn allahsýz kaldýðý zamanlar…

bedenimde daðlý bir kartalýn gaga izleri… gözlerim, boþluksuz bir cam donukluðu…

sarýkamýþ’ta çýplak kalmanýn hikâyesi bu… benim hikâyem… þu karþý masada düþlerine takla attýran güzel kýzýn hikâyesi…

“kopup gelmiþim köyümden… köyümden tam da eriklerin çiçeðe durduðu zamanlarda almýþlar beni… yaþým daha ne ki… býyýklarým yeni terlemiþ… çelikçomak oyununda kalmýþ düþlerim… bir de… ah kýrýk masa, bilsen ne güzel bakardý bana… yaðý erirdi yüreðimin… bir güzelleþirdi ki her þey… bir acayip ýlýklýk sarardý bütün bedenimi…

düþmüþüm yollara… düþmüþüz yollara… yollar uzun… yollarda bahar kokularý… yollarýn sonunda, sonumun olacaðýný bilemedim… yollarýn sonu güneþli menzillerdir diye bellemiþim ta çocukluðumda… çocukluðum yaný baþýmda…

mavzerim omzumda, ilkbahar tarlalarýnda göveren ekinler gibi umut yeþertiyorum… tarlalarýn arasýndan geçiyorum… geçiyoruz doksan bin yoldaþ… yolumuz uzun… “kara tren” türküsü yok daha… “yemen türküsü” yanýk yanýk yakmaya baþlamamýþ yürekleri… “on beþliler” tokat yollarý’ndan geçmemiþ… kýzlarýn gözünde pýnar olmamýþ gözyaþý, yaþmaklarýnýn ucuyla silinecek kadar az henüz… kurumamýþ gözpýnarlarý… analar hep yaralý… korku içinde analarýmýz… bizde korkunun zerresi yok…

tarlalarýn arasýndan geçiyorum… baharýn içinden… nar çiçekleri düþüyor genç düþlerime… nar içi dudaðý sevdiðimin… köyümde býrakmýþým sevdiðimi… köyümde kalmýþ yüreðim… düþmüþüm yollara… düþmüþüz yollara… ah yollar… toz toprak içinde býrakýyoruz geçtiðimiz her yeri… kiraz aðaçlarý dallarýný eðmiþ yere… kayýsýlardan bal damlýyor… cerenlerin su içtiði pýnarlardan dolduruyoruz mataramýzý… sivas daðlarý’nda yýldýzlar ne parlak bilemezsin… “bir-üç nöbeti”nde yýldýzlara yarenlik ediyorum… kuþ uçsa kaçmayacak gözlerimden… gözlerim genç… gözlerimde sevdiðimin göz izleri… korkunun esamesi yok gözlerimde… cevval bir cesaretle çarpmakta yüreðim…

günler, haftalar çabuk çabuk geçiyor, ömrümüzün üzerine basa basa hem de… sonbahar dallarýnda çýldýrtan bir kýzýllýk… rüzgâr kamçýsýný sallamaya baþlýyor yavaþtan… ilerliyoruz doksan bin yoldaþ… acýnýn deðdiði yerlerden haberler geliyor… daha bir bileniyoruz… daha bir cevval atýyor kalplerimiz ve kabzasýný daha bir kuvvetle kavrýyoruz çakar almazlarýmýzýn… hikâyelerimizden kopup tek bir vücut oluyoruz ve vuruyoruz yamaçlarýna allahüekber daðlarý’nýn… kýþ, erken bastýrýyor daðlarda…

mintanlarýmýzda yollarýn, uykusuzluðun kiri… yüreklerimizde kavi bir tek duruþ… yüreklerimizde güneþli güzel günlere inancýmýz tam… harman yerinden kaçýp sýcak ýrmaklarda terli bedenlerimizi yýkayacaðýz daha… güze ayarlý düðünlerde halaylar çekip gerdeðe gireceðiz… çoðalacaðýz ki ne çoðalma, sorma hiç…

urbalarýmýzdan ýslýk çalarak geçiyor rüzgâr… top mermilerine aldýrmýyoruz… top mermileri solda sýfýr kalýyor, elekten beter mintanlarýmýzdan soðuðun geçip bedenlerimize oklar saplamasýnýn yanýnda… týrmanýyoruz daða… tipi göz açtýrmýyor… daðýn ardýnda güneþli bir dünya var, biliyorum… o güneþli dünyada zeynep… “zeynep” diyorum, gör yavuklundaki cesareti… tabyalardan yaylým ateþleri açýyor düþman… zeynep’i sýmsýký kucaklýyorum… yavuklumu… düðün derneðe para biriktirmem lazým daha… gelin odasýna giriþim gözlerimin önünde… sýrtýma vura vura sokuyorlar beni gelin odasýna… duvaðýný açýþým zeynep’in… gözleri… tanrým, gözlerinde güneþ pýrýltýsý… yüreðimde bir yangýn…ah zeynep ah… ne çok yandým ben senin için…

þimdi, tam da þu anda geriye dönüþ mümkün olsa keþke… kuþ olup gitsem, zeynep’i bir kere olsun sarsam… yine gelsem, dikilsem yoldaþlarýmýn arasýna…

inanca vurulan zincirlerin aðýrlýðý altýnda ezilir ruh… yoldaþým kevork dua ediyor kendi dilinde… anlamýný bilmediðim dualar okuyorum ben de…

“en uzun gece”ye dimdik giriyoruz doksan bin yoldaþ… kar boran… yere düþmeden kazýk kesiliyor kelebek gibi uçmasý gereken kar… ýlýk bir düþün içindeyim… anam çay kaynatýyor, sýcacýk içiyorum ocaðýn baþýnda… zeynep yeldirmesini düzeltiyor… zeynep göz ucuyla utangaç utangaç bakýyor… yüreðimin yaðlarý eriyor… dimdik bekliyorum allahüekber daðlarý’nda… doksan bin yoldaþým dimdik… herkes kendi zeynep’inin düþünde… “

sarýkamýþ’ta çýplak kalmanýn hikâyesi bu… benim hikâyem… þu karþý masada düþlerine takla attýran güzel kýzýn hikâyesi…

yoksulluða destan düzmenin türkçesidir sarýkamýþ… allahüekber daðlarý’nýn allahsýz kaldýðý zamanlar…

iþte böyle kýrýk masa… ta oralardan gelip anlattým sana… kaç hikâye dinledin böyle bilmiyorum… bir de benim hikâyemi dinle istedim… ayakta donarak ölmenin hikâyesini anlatýrsan kýyýcýðýnda akþam çaylarýný yudumlayan insanlara, belki ýsýnýr donmuþ yüreðim…