Darbeler adlý öykünün devamýdýr.
Bay K gazetede yazýlanlara þöyle bir göz atýp, Bayan Naz’ýn öyküsünü okumaða baþladý.‘Yalnýzlýðýna kaç dostum! Seni büyük adamlarýn gürültüsünden sersemlemiþ, küçüklerin iðneleriyle de delik deþik olmuþ görüyorum! Seninle nasýl susulacaðýný pekiyi bilir, orman ve kaya! O sevdiðin aðaca benze yine sen, o geniþ dalýyla sessiz ve dinlercesine sarkar o deniz üstüne. Yalnýzlýðýn bittiði yerde, pazar yeri baþlar, pazar yerinin baþladýðý yerdeyse büyük oyuncularýn gürültüsü ve aðýlý sineklerin výzýltýsý baþlar. Dünyada en iyi þeyler dahi, göstereni olmazsa deðersizdirler. Bu göstericilere büyük adamlar ‘halk’ der. Halk pek anlamaz yaratýcýlýktan, ama büyük þeylerin bütün göstericilerinden ve oyuncularýndan hoþlanýr. Onlarýn göze görünmez öclerinden kaç! Onlar sana karþý öcden baþka bir þey deðildirler. Artýk el kaldýrma onlara! Sayýsýzdýr onlar, hem senin yazgýn sinek kovmak deðildir ki!’diyen Ünlü felsefecinin sözleriyle baþlanmýþ ve devam edilmiþti. Donna Karan Newyork spor ayakkabýlarý elinde merdivenleri koþarak inen Naz’ýn dudaklarý kýpýr kýpýrdý. O gece Birleþik Markalar Derneði Baþkanýnýn yemek davetini kabul etmiþti. Ne geceydi! ”Bütün Dünya Markalarý Birleþsin” diyen dernek baþkanýnýn kendisine gülümsemesine Mona Lisa gülüþüyle karþýlýk vermiþti. Kýpýrdayan dudaklarýnda Tarkan’ýn “Oynama þýkýdým, þýkýdým” þarkýsýný söylüyordu. Takýldýðý yine baþka bir karanlýk gecede Tarkan bu þarkýyý söylerken sýrýlsýklam olan beyaz gömleðini çýkarmýþ, Naz’a doðru fýrlatmýþtý! Ama yakalayamamýþtý! Uzaktasýn! Ben sana yetiþemiyorum ki demiþti. Tarkan yine o gecede çýkardýðý gömleðin yerine Sergio Tachini tiþörtünü giyerken, Naz’la göz göze gelmiþ, göz kýrpmýþtý. Sanki ona “Biliyorum sadece bu salonda sen bilebilirsin bu tiþörtün markasýný diye iþaret vermiþti. Baðladýðý ayakkabýsýn düzeltirken eþofmanýnýn ezilen parçasýný gördü. Deðiþtirmeliyim! Artýk modasý geçti bu Nike eþofmanýn. Þimdi Pumalar moda dedi. O an tekstil sektöründeki, modadaki tüm markalar sanki birleþmiþ Naz’ý ortaya doðru iterek etrafýn da üçgen bir þekil almýþlardý. Her biri “marka-patent-tasarým-tescil “sloganý atýyorlardý. Naz hepsinden çok almak için çok parasýnýn olmasý gerektiðini biliyordu. Onlarý elde etmek için çok çabalayacaðýnýn daha nice karanlýk gecelere mal olacaðýný da biliyordu. Amma! Olsundu. Eninde sonunda tüm marka dünyasýnýn mallarý benim olacaksýnýz, bende sizden öç alacaðým. Diyordu. Birleþik Markalar Dernek Baþkanýyla olan yemek davetini hatýrlarken, hayatýndaki bu önemli fýrsatýn tadýna varacaðýný düþünürken yeni bir karanlýk gece daha olacak demiþti. Bu daveti hatýrlayarak içini sevinçle karýþýk hüzünle doldururken Tarkan “ ben markayým” diyerek Naz’a doðru ilerlemiþ göz göze gelmiþlerdi. Tarkan “acayipsin! Oynama” diyordu oda Sezen Aksu’nun “Vazgeçtim! gözlerinden, sözlerinden” dizeleri ile karþýlýk verdi. Merdivenin baþýnda ”benim spor ayakkabýlarýmýn aynýsýný mý aldýn! Diyen kýzýnýn sesi ile irkildi. Sanki kýyamet kopmuþ gibi çýðlýk çýðlýða aðlayan Sezen “Bir gün senden öyle bir öç alacaðým ki anne göreceksin!” Diye baðýrýyordu. Anne sözcüðünün evrende çaðrýþtýrdýðý mistik hava bozulmuþtu kýzýnýn aðzýnda. Anne olmanýn en büyük deðer olduðuna inananlara çok sevdiði bir yazarýn” Anne özverinin cisimlenmiþ hali ise o zaman kýz çocuðu da onarýlmasý mümkün olmayan kabahat demekti.” Satýrlarýný hatýrlattý. Mona Lisa gülüþünü yineledi.’Deðiþeceðim! Tüm deðerlere ihanet edeceðim, setleri yýkýp, bilinmeyene doðru da bir gün baþýmý alýp gideceðim. Daha çok gencim hayatýmýn üçüncü evresindeyim! Hayatýmýn þurasýný burasýný da deðiþtirerek yeniden yaratacaðým derken, bugünkü yapacaðý koþudaki rastlantýlara daha dikkat edecek! Onun dediklerinin de izini sürecekti. Yalnýzlýk ve özgürlük istedi. Bir baþýma kalamýyorum mu ki ben. Ýkinci bir kiþi olmalý mý ki mutlaka hayatýmda! Çevremdekiler hem bildik birileri, hem bana yabancýlar, hem dost görünüþlü, hem de düþmanlar çevremi boþ bulunca gelip yerleþiyorlar hayatýma. Sokaktaysam koluma giriyorlar, yüzüme gülüyorlar dedi. Kaþlarýný çattý. Hemen kalabalýða dalmalýyým, ilk karþýlaþtýðým erkekten ateþ istemeliyim! Yo, yo! Yol sormalýyým. Yasak bana yolcusuz sokaklar, boþ park kanepeleri, otel odalarý, kimsesiz yollar, sinemalar, meydanlar, kahveler, karanlýk geceler ve yer altýlarý. Yüzlerce yüz görmeliyim. Erkek yüzleri mi olmalý bunlar! Yaþamým terslikler ve yanlýþlýklarla dolu. Biliyorum bunu! Rastlantýlar ama sadece rastlantýlar bir þeyle söyler bize diyen yazarýn satýrlarýný aklýndan tekrar, tekrar geçirdi. Yazar” önemli olan çingenelerin kahve falýna bakar gibi yapýp önemli karineler çýkarmaktý.”demiþti. Rastlantýlarýnýn sesine kulak vermeyi kararlýlýkla sürdüreceðini düþünürken büyük kentlerde yalnýzlýk çok derinden duyuluyor, bir tane tanýdýk çýkmadý henüz! Yoksa ben küçük kentlerin kadýný mýyým? Neden herkes beni tanýsýn istiyorum ki. Diye düþünürken yoldan geçen bir erkeðe çapkýn, çapkýn baktý, uzaktan gördüðü diðer erkeðin koþup koluna girmek geldi içinden “yalnýzlýk sana yasak, hep insanlarla ol, onlar için yaratýlmýþsýn diyen kalabalýklarýn ve amazonlarýn seslerine de kulaklarýný týkadý. Ýkizler burcundandý. Adýný Zan koyduðu içindeki öteki, çok güzelsin! Yaptýðýn koþuda saçlarýn bozuldu, daðýldý, kokun deðiþti biliyor musun? Diye söylenirken akþamki yemekte geçireceði tacizlik boyutundaki karþý cinsten göreceði cinsel dürtülerin olmadýðý bir dünyayý da düþlemeden edemediðini anladý. Ýç geçirdi. Suçum çok güzel ve kusursuz olmam da. Ýþ hayatýnda baþarýlý olmak için çabaladýðým bu zindelikte vücudum esnek olmalý, ince olmalý, hatta kalbim de çok hýzlý çarpmalýydý. Dedi ve koþmaya devam etti. Kendini bir an herkesin çok bildiði gözde mekanlarýn birinde hissetti. Birleþik Markalar Dernek Baþkaný o gece elinde tüm markalarýn tescil edildiðini gösteren Patentleri alýnmýþ markalarýn kataloðunu masanýn üzerine koyarken” Grafikerler ne kadar tüm marka amblemlerini birbirine benzer þekilde çizseler de göreceksin! Amblemlerin hepsi ayrý, ayrý! Siz Kadýnlar ne kadar birbirinize benzerseniz de ihtiraslarýnýn peþinde yorulan kadýnlarla, yeteneðini tüketmiþ kadýnlar birbirlerinden ayrýlýrlar sadece! Ýhtirasýn zehirlediði kadýnlarý ilk bakýþta tanýrým! Ayný imiþ gibi görünseler de, faklýdýrlar, bunlar çevrelerini yanar tutuþtururlar. Hiç bir yetenek derecesi onlarýn ihtiraslarýný karþýlamaða yetmez. Sonuçta hiçbir yetenek akýldýþý deðilken birçok ihtiras akýl dýþýdýr!’ Demiþ elindeki kitabý Naz’ a doðru uzatarak ’ Çaðrýþtýrdýðý deðerlerle anlam bulan, sýrasý belli olmayan, tüm markalara bakmak ister misin? Dermiþ ve onun marka ihtirasýný anlamýþtý! Birden içindeki Zan tüm çýktýðý, birlikte olduðu, hayatýný verdiði, karanlýk gecelerdeki erkekleri markalaþtýrma sýrasýna koymayý aklýndan geçirdi. Ne tuhaf! Sanki karþýsýndaki erkekte kendince markalaþtýrdýðý kadýnlarý aklýndan geçiriyordu. Öyle markalar vardý ki, herkes onlarýn peþindeydi. Acaba karþýsýndaki kadýný hangi markalarýn sahibi idi? Hangi markalarý arýyordu? Hangi markalarý çaðýrýyordu? Hangi markalarý giyiyordu? Hangi markalarý satýyordu? Hangi markalardan para kazanýyordu? Hangi markalardan korkuyordu? Aradýðý markayý bulmuþ muydu diye içinden geçirirken kataloðu Naz’ a doðru uzattý. Marka olabilmesi benim elinde olan bu yasak meyveyi biraz sonra yiyeceðini düþünürken midesinin guruldadýðýný, pantolonunun kabardýðýný hissetti. Yasak ve marka meyveyi yemenin ikili bir anlama sahip olduðunu bilen onlarý arayanlardandý. Birden bu karþýsýndaki kadýnla birlikte olmak istediðini fark etti. Birlikteliklerinde de bu kadýnla çilek yiyebileceðini düþledi ama alerjen bünyem buna dayanamaz antihistaminik ilaç almam gerekebilir, ilacýmda yanýmda yok diye iç geçirmiþti. Öte yandan da bu kadýnla beraberce ölümsüzlüðe eriþmeyi o kadar çok istiyordu ki kabaran pantolonun önünü eliyle gidermeye çalýþsa da kadýnýn Mona Lisa gülümsemesiyle, kendisine bakmasý da her þeye yetti. Islanmýþtý bile pantolonu! Ne kadýnmýþ bu be! Þu halime bak! Ne hale geldiðimin farkýnda bile deðil! Dedi ve kadýnýn karþýsýnda utandýðýný hissetti. Birden Kadýn ’O halde dün geceki konuþman da ”dünya markalarý birleþin” demiþtin. Ayrý, ayrý gördüðün tüm markalarý nasýl birleþtireceksin sorusunu sormuþtu. Bu hikayeleri yazmaya çalýþan bende irkilmiþ bir vaziyette onlara bakýyordum. Kadýn bir yandan sayfalarý çeviriyor, bir yandan da bakýyordu. Þaþýrmýþ bir þekilde bu karþýlýklý oturan çiftlere acýyordum. Pazar ekonomisinin kurbanlarýydýlar! Yüzyýlýmýzda çekici olabilmek için bir erkeðin hýrslý ve saldýrgan olmasý gerekirdi. Sosyal ve hoþgörülü olmasýnýn hiç önemi yoktu, her þey çok para kazanan bir iþinin olmasýyla, en gözde marklarý giymesiyle, marka mekanlarda boy göstermesiyle ölçülürdü. Böylece iki insan kendi alým güçlerine göre piyasadaki en uygun nesneyi bulduklarýna inandýklarý an hemen aþýk oluyorlardý birbirlerine. Parasal baþarýnýn en üstün deðer olarak görüldüðü, pazarlamanýn hakim olduðu bir kültürde insanlar arasýndaki iliþkilerinde ticari ve iþ piyasalarýnda geçerli olan alýþ-veriþ yöntemleriyle gerçekleþtirilmesine þaþmamak gerekti! Alýþ-veriþ ihtirasýnýn kurbaný Bayan Naz’ýn baþýna Gelenleri bir sonraki Ben Güzel miyim? Adlý öyküsünde yazacaðým. Sevgilerimle.
Nezihe ALTUÐ