Gecenin sesini dinliyorum
Kulaklarým ilk defa bana huzur veriyor
Yine beyaz sayfalara konuþuyorum
Konuþtuðuma cevabý yüreðim veriyor
Ve geçmiþe dair bir aný hatýrlýyorum
Kulaklarýmýn verdiði huzuru hafýzam geri alýyor
Sonu acýklý bir filmdeki mutluluk gibi
Geçici mutluluðum hep bir hüzünle son buluyor
Sigaramý içip yýldýzlarý seyrederken
Keþke dünyayý seyretsem diyorum yükseklerden
Belki gecemi karartan benden
Geceyi aydýnlatan bir bene dönerdim
Yeryüzündeyken bana dönüp bakmayaný
Ayný anda bana bakarken seyrederdim
Yolda yürürken beni takmayaný
Gökyüzünden kayýp mutlu ederdim
Kim bilir beni görüp dilek tutanýn
Dilediði ben olurdum
Yeryüzünde bir iþe yaramayan ben
Gökyüzünde bir baltaya sap olurdum
Belki de gecenin sesi artýk ben olurdum