Hala aþkýn kollarýnda soluyorsun
Yolun girdaplarýnda nefessiz kalarak yine ürperiyorsun
Arkasý gelmeyen merak saðanaðýnda gözyaþlarýna yaslanarak bekliyorsun
Tükenmeyen umudunla ve kalbi serinliðinle ey hak diyerek sabrý nefesleniyorsun


Seni anlamak ve halinde uyanmak
Ufuklarýn yüklüðünde rüyalara kanmak ve hazza açýlmak
Aþkýn yelkenleriyle ummanýn derinliðinden seslenen o gönülleri yoklamak
Hicranýn kollarýnda vicdaný aklamak ve nefsin pervazlarýnda hakkýyla emin olmak


Nice rüzgârlar yenilmiþtir aþk için
Nefesler gerilmiþtir farký fark etmek niteliði kimler için
Bir sevda mevsiminde buðulanmak ve aþkýn refakatinde soluklanmak kimin
Ey hasret sabret, umudun topraðýndadýr kutlu bereket ve nöbetçi sürura nazar et


Artýk bahtým açýk sevdalým bilirim
Gönül yelpazemde bir sazendedir bu mahzun kimliðim
Sen gönlümde bahar açtýkça ve umudun hazzýný teneffüs ettikçe buradayým
Kim ne derse desin aldýrmayan zamanýn farkýndayým ve kalbin refakatinde adýmým


An vaktin öznesidir, esin katresidir
Ruh hilkatin penceresinden seyreden bahtýn hecesidir
Ah dur durak bilmeyen ayrýlýklar ve hikmetin vurgunlarýný yaþayan yanýklar
Neyi bekliyorsun, hissiyatýn rehberliðinde çarmýha geriliyorsun, ölüme gülüyorsun


Nice rýhtýmlar rüzgâra öyle direnir
Onun serencamýnda anlamlaþan derdi kim nereden bilir
Vuran dalgalarýn inhisarýný ve açýlan sayfalarýn itirafýný masun gönül bilir
Dirlik ne için umutla bestelenir, birlik kalbin penceresinde uhdedir ve nefesin bilir


Artýk kapýlma karanlýk duygulara
At gönlünden ve kapýlma seni senden alan asýlsýz payeye
Suyun sessizliðinde gizlenen ve bereketin umudunda filizlenen sermayeye
Duy sukutun vurgununu, hevesin bozgunluðundaki solgunluðunun kalbi yorduðunu


Gün güneþin ve gecenin niyetidir
Açýlan eller niçin kefalet eden sanattýr ve farkýyla aktýr
Duygularýn yetimliði, niyetlerin gerekçesizliði hangi hesaba denk düþer bak
Aklýn kalbinde derlenen sanattýr ve zihnin merak içinde tasnif edilen müjdeli ulaktýr




Mustafa CÝLASUN