Tasavvuf’u Piþmanlýk

Elden ayaktan düþmeler kapýmýza kadar dayandý,
Ehli dünyanýn keyfine kanmalara yürümelerin peþindeyiz!
Hoþ görmelerin yüzüne bakmalarý çoktan unutup,
Hor görmelere kucak açmalara sýðýnmýþýz.
Zaman ayný kefede býrakmadý insanlýðýmýzý;
Giderayak bahanelere gülümseyip
Körler çarþýsýnda aynalar satmanýn,
Saðýrlar ülkesinde gazeller atmalarýn elinden tuttuk.
Ýyilerin yanýnda,kötülerin uzaðýnda olmalarý
çýkardýk aklýmýzýn yüzünden.

kýlavuzlarý yok saymalar iþimize geldi.
istediðimiz yalana çýkmýyor diye bütün haritalarý yýrtýp;
nereden gelip,nereye gidecekleri
umurumuzun yanýna bile yaklaþtýrmadýk.
ne olduðumuz gibi görünmelerin peþine düþtük,
ne de göründüðümüz gibi olmalara sesimizi çýkarttýk.
acele etmeler ruhumuza düþtü düþeli,
hep insanlýðýmýzý evde unuttur olduk.
çoban heybesinde,bir masalla uykulara misafirliðe gitmiþken;
bize kurtlar gibi emin olmalar düþtü.
Ýçimizde devleþen kirliliði
Suyu,sabuna yoldaþ yapýp def edeceðimize inandýk.
Gözyaþlarýmýzý hiçe sayarak!

Kýlýktan kýlýða koþtuk;
Nice insanlar olup üstümüzde elbiseler bulamadýk,
Ve nice elbiseler diktirdik de,
Ýçinde barýnacak insan olamadýk!

Dünya semazenbaþý,
Biz ise semazen:dönüyoruz yalnýzlýðýmýza,
Dostluk ve kardeþlikte akarsu gibi olmalara sýrtýmýzý dönüp,
Hýrs ile dolduruyoruz ceplerimizi.
Hatalarý örtmede gece gibi olmalarý siliyoruz satýr aralarýmýzdan,
Bu yüzden ayýpsýz dost ararken,dostsuz kalýyoruz.
Bin musibet gelse de baþýmýza,
bir nasihatine kulak asmalar gelmiyor aklýmýza.
Ey Mevlana!

sýrtýnda gül yapraðý taþýyýp ta,
vardýðý yerlere gül kokusu eken hamal
Hazreti Mevlana!
Sen ki 72 buçuk milletle beraber olup ta
yinede elini kötülüðe bulamadýn.
Biz ise talanlar býraktýk gül bahçelerinin topraklarýna,
Ümitler vardýr deyip,
Ne ümitsizlik mahallesinin kaldýrýmlarýnda rastlandý ayak izlerine,
Ne de karanlýða giderken görüldün
Güneþler var demenin peþi sýra…
Oysa biz çýkamadýk,o mahallenin karanlýðýndan.
Kýlýktan kýlýða koþtuk da;
ne olduðumuz gibi görünmek iþimize geldi,
Ne de göründüðümüz gibi olmalarý becerebildik.
Kim olduðumuzu unutalý asýrlar oldu,
umutsuzluk kapýsý deðil bu biliyoruz
Yüz kere tövbeler ektik gökyüzüne
Uslanmadýk
þimdi
yüz kere bozulmuþ tövbelerin ateþindeyiz
ne olursak olalým yine de gelelim mi?

Hüseyin Avni Çakmak