Nereye kadar sabýr korlaþacak
Aþk hasretini hangi nefesin hazzýyla kuþatacak
Hicran coþacak, hüzün aðlatacak, hal ikliminde tefekkürü anacak

Ne kadar sussam da olmuyor
Ruhum prangalarýn eþiðinde kalbimi sorguluyor
Kim kiþiliðimde sevgiyle, hasým cibilliyetiyle hala temaþa ediyor

Beklerim günümü esaretinle
Kanaatin bilincine eriþince hal sayfalarý açýlýyor
Düþünmek bilgiye bakýyor ve tefekkür idrakimde yalnýzlýk çekiyor

Yine sancýlar haber bekliyor
Yâd ellerden neden umut besliyor ve halsizleþiyor
Þafak ruhumla kavilleþiyor ve iradem zafiyetler içinde ne bekliyor

Nereye baksam aþk uzakta
Varlýðýný sayýklayanlar ne kadar çok yakýnýmda
Muhabbet etmek mantýktan yoksunsa, fakirliðim yalnýzlýðý anýnca

Nefes illaki azizdir deðerinde
Zamaný tasnif etmek hâsýl olunca hicran deminde
Kiþiliðim acizliðin derdinde ve nitelik keyfiyetin emrinde çok esirse

Varlýk nispetinde sözün var
Þayet hal fakiriysen þimdilerde kime ne zararý kar
Ey hal kalbimde dinmeyen sancýlar har ve umudum her vakit sorar

Zihnim niçin çok yorgun
Yalnýzlýk ruhumda hicrana neden böyle vurgun
Düþünmek bu kadar mý solgun ve hazan dirliðimde þevkiyle durgun

Demek ki hayýr gelmiyor
Usanmak kime umut veriyor, dostlar es geçiyor
Dem içime iþliyor, ruhumda ölümle yüzleþiyor ve aþk artýk geç diyor



Mustafa CÝLASUN