hayat suskundu ve etlerim kemiklerimden tam anlamýyla ayrýlmak üzereydi
ve ben yol alýyordum ýssýz, kurak bir vadi boyunca
vadide sessizdi ve sakin..
þehirden bir hýrsýz gecmekteydi o anda,
gözlerim kördü ve calýnmýstý, yitirmiþtim gözlerimi
fakat ýssýz vadi boyunca hala yürümekteydim.
cok güzel,sýcak bir melodi mevcuttu kulaklarýmda
ve is vardý ciðerlerimde.


yavas yavas yokladý ellerim ceplerimi
yitip giden varlýklarýmý tespit etti
ve bir liste sundu ama bitiremedim cümleyi..


etlerim hala kemiklerimden ayrýlmak üzere
insanlarýda tek tek ayýrýyorum birbirinden
gözlerim ellerimle ortak çalýþmakta
bir yandan izliyorum onlarý ve bir yandanda yokluyorum kendimi


vadiden giderek uzaklasýyorum
hayatýn tadýný daha iyi alýyorum ve uzaklaþýyorum kendimden
yeni renkler keþfediyorum
çünkü yakaladým sehirde dolanan hýrsýzý ve almam gerekeni aldým tekrar geri, kalanýný ise býraktým

vadi burada, ben buradayým ve sehirdeki hýrsýzda yanýmda...
etlerim tekrar kemiklerimle bütünlük olusturmakta ve ben agýr agýr yol almaktayým
gidiyorum çamlarýn arasýna , melodi ise hala kulagýmda ve cok kuvvetli calýyor bu kez parcasýný...


ve þarký hala devam etmekte en güçlü ezgisiyle...