................................................Rana Akyýldýz'a
Geçip gidiyor zaman
Uzaklardan, çok uzaklardan
Koþup gelir, bir hüzün çöker yüreðime
Ne zaman hatýrlasam.

Kim bilir kaç yýl oldu
Kaç mevsim tükendi gitti
Yakýndan, çok yakýndan
Gönlünde hüzün çiçeði açan bir kadýndan…
Burk bir aþk masalý
Kulaklarýmda hala yankýlanan.
* * *
Çok kýrgýndý kadýn
Saçýlmýþ bir nar gibiydi
Yüreði yorgun bir gece kelebeði
Sessizce akan bir ýrmak.

Ve suskundu adam
Çoktan anlamýþtý ateþin küle dönüþünü
Kaderin kapýyý çalýþýný
Duymadý bile kadýnýn son yakarýþýný.

“Git dersen, giderim” dedi kadýn
“Kalýrým, eðer kal dersen”
Ama git dersen…
Kuþlarý da alýrým yanýma
Ve ne ben dönerim, ne de kuþlar
Asla dönmezler sana.

Sonra düþündü kadýn
--kararmýþ da olsa yürek duvarlarý—
“Bilincin ýþýðýný yakmalý” dedi
Ýyi günleri de, kötü günleri de
Ne varsa onunla ilgili…
Geçmiþin koynuna býrakmalý
Ve gidip yaðmurlara durmalý.

Oysa deðiþen bir þey yoktu
Gökyüzü, yine ayný gökyüzü
Keder, yine ayný kederdi
O, bir þarký, sahipsiz bir þarkýydý
Umut ikliminde bir çýðlýk, bir yankýydý.

Kim bilir, belki sararmýþ bir albümde
Belki esmer bir çocuðun dilinde
Hüzünlü bir bestenin naðmelerinde
Maziden kalan bir aný
Bir hüzzam þarký olurdu.

Yýllar sonra, bir adam…
Eflatun piþmanlýklar içinde
Tarifi imkansýz bir biçimde
Bir kadýný tanýrdý.

Yine de hiçbir þey deðiþmezdi
Gökyüzü, yine ayný gökyüzü
Keder, yine ayný kederdi
O, bir þarký, sahipsiz bir þarkýydý

Þubat - 1998