Yerde yatan ölü kadýn...Tüm zamanlarýn en güzel aþk þiirlerini senin için yazmýþtý adýný bilmediðin bir þair. Buðulu sesine hayran olduðun þarkýcý, gözlerini nemlendirirken ezgileri ile sen var olmasý güç, dayanýlmasý sakýncalý bir yüreði barýndýrýyordun içinde. Aþk romanlarýný okurken, en güzel yerinde kitabý göðsüne bastýrarak hayalini kurdun saf aþký yaþayabileceðin adamý... En romantik sahneleri kazýndý filmlerin. Adamýn esas kýza tek taþ hediye ederek yaptýðý evlenme sahnesiydi senin düþlerine giren.

Yerde yatan ölü kadýn... Bir zamanlar, çok eski bir zamanlar annenin vücudundan kopup "hayat" denen o gayrimeþru dünyaya kocaman bir çýðlýk atarak "merhaba" dedin. Nereden bilebilirdin son sözünün "yapma" olacaðýný ve benzer bir çýðlýk eþliðinde "elveda" diyeceðini. Oysa o zamanlar bir küçük bebektin. Herkes kadar masum, herkes kadar cahil, herkes kadar saf... Ve yine sen nereden bilebilirdin bebeklikten kýz çocukluðuna geçiþinin ardýndan yaþayacaðýn dramlarý...

Yerde atan ölü kadýn. Genç kýzlýðýndan kadýnlýða geçiþin nasýl oldu senin? Bir parça kan için çarþaflar mý serildi yataðýna? Kapalý kapýlar ardýnda cesaretsiz, korkak ve sömürüldüðünü hissederek mi yaþadýn cinselliðini? Bir sevdanýn peþinden gitmek günah mýydý sana? Vebalini yüklenecek bir erkek olmadan soluk alamazsýn mý dediler? En güvendiðin kiþi kimdi senin? Kim yere yatýrdý boylu boyunca bedenini? En çok sevdiðin miydi kalbinin orta yerine býçaðý savuran? Bir zamanlar aþýk olduðun adam mý kýydý sana? Yoksa bir saçma töre miydi senin ruhunu bedeninden ayýran? Kardeþ diye bildiðin genç adam, baba diye bildiðin canýnýn bir parçasý mý seni katleden?...

Yerde yatan ölü kadýnlar geçiyor beyaz camýn ardýndan. Gazetelerin üçüncü sayfa kadýnlarý Onlar. Güzeller. Ölü güzel kadýnlar Onlar. Ýsimleri yok. Kodluyorlar isimlerini, tek tip yaþama mahkum ettikleri gelecekleri gibi... Kýrýk, hüzünlü bir gülüþ dudaklarýnýn kenarýnda kalan. Hayatlarý boyunca doyasýya bir kahkaha attýlar mý diye düþünüyor insan? Böylesine bir þey mi ikinci sýnýf olmak? Ademin kaburga kemiði mi bizi lanetli yapan? Yok edilmek, katledilmek, aþaðýlanmak, söz sahibi olamamak, boyun eðmek, baþý önünde yürümek... Bu mudur yerde yatan ölü kadýnlarýn hak ettiði kelimeler?

Yerde yatan ölü kadýnlarý siz görmezsiniz belki. Ben görürüm. Her gün üç tanesi daha yatýyor ölmeye. Birileri namusunu temizlemek, birileri törenin gereðini yerine getirmek, birileri güçsüzlüðünün gücünü ispatlamak için yere yatýrýyorlar kadýnlarý. Þimdi bakýn kaldýrýmlara her sokak baþýnda bir ölü kadýn var. Görmek isterseniz görürsünüz. Duymak isterseniz duyarsýnýz çýðlýklarýný, hayattan zorla vazgeçirilirken kimi zaman sessiz ama yýrtýcý feryatlarý içinize iþleyebilir.

Oysa hiç bir kadýn hak etmiyor bir erkek egosu için yok edilmeyi. Hiç bir insan için kimse diyemez ki "katli vaciptir " diye... Bir anlayabilseniz bunu. Bir fark edebilseniz kadýnýn ne için ve neden yaratýldýðýný.

Ama yapamazsýnýz siz... Zannedersiniz ki, kadýn erkeðin yatak macerasýdýr. Yemek yapan, çocuk doðuran, kirli çamaþýrlarýnýzý yýkayan bir temizlik elçisi. Sizi affeden, sizi adam yapan, adam gibi görünmenizi saðlayan bir çeþit katalizör... Bu mudur? Ey zavallý aciz yaratýklar yerde yatan ölü kadýnlarýn katilleri ve o haberleri okuyup "oh" diyen "helal olsun" diyebilen sýð, çürümüþ, kokuþmuþ beyinleri ile kendilerine kaza eseri verilmiþ konuþma yetenekleri ile çeþitli yorumlarda bulunanlar; kadýn dediðiniz, karýnýz, sevgiliniz, niþanlýnýz, kýzýnýz, bacýnýz... Canýn o senin, canýn.

Yerde yatan ölü kadýnlar hak ettikleri için deðil... Yoz bir sistemin içerisinde doðduklarý için, farklýlýklarý kabul edemeyen erkek zihniyetinin kurbanlarý olduklarý için, bir tuhaf dünyanýn vatandaþý olduklarý için yok ediliyorlar. Her gün en az üç kadýn en yakýnlarý tarafýndan öldürülüyor. Her gün onlarcasý en çok sevdikleri tarafýndan þiddette uðruyor. Her gün onlarcasý yakýnlarý veya hiç tanýmadýklarý tarafýndan tacize, tecavüze uðruyor. Ve biz duruyoruz beyaz camýn gerisinde akþam haberlerini, üçüncü sayfalarý görmezden duymazdan geliyoruz. Canýmýz sýkýlýyor çünkü... Çünkü biz üzülüyoruz için için... Çünkü bilmemek daha iyi ya, mutluluk cehalet demektir ya o nedenle hiçbir þey yapmýyoruz yerde yatan ölü kadýnlar için. Çünkü biz yerde yatmayan diri kadýnlarýz...