Hiç kimsenin bilmediði bir aþkýn içindeyiz
Hiç kimsenin cesaret etmediði biçimde
Hani demiþtim sana,
Karanlýk, düþerim tutmazsan ellerimden
Býrakmayacaktýn ellerimi
Nereden bilecektin ki
En büyük düþmenin, sessizliðinden geleceðini..
Hani susma bu kadar demiþtim
Bu sessizlik ölüm geliyor demiþtim
Küsmüþtük birkaç gece,
Sen bensiz, ben sensiz kalmýþtýk
Belki baþýndan beri yalnýzdýk.
Sen bana, ben sana söyleyemedik.
Biz uzaklardayken bile,
Bedenlerimiz konuþuyorken,
Göz göze neyi konuþabilecektik ki biz?
Gücüm yetmiyor artýk.
..ve hiçbir mantýðý yok bu sessizliðin.
Düþüyorum bak,
Derin, dipsiz bir kuyudan aþaðýya
Daha da karanlýklara gidiyor ruhum.
Göz yaþlarýn þimdi ip olsa ardýmdan,
Yetiþemez aðýrlýðýna yüreðimin.
Ýçinde tonlarca karanlýk, yalnýzlýk
Demir tadýnda hüzünler ..
Nasýl yetiþir ellerin, ya aðlayýþlarýn.
Þimdi hepsi boþ sevgilim.
Yorma yüreðini, ne de beni.
Dürüst olmuþ, söylemiþtim.
Düþerim, biliyorum kendimi.
Küçük sevinçlere aç, kelimelere hasret,
Gideceðim ölürsem ben bu dünyadan demiþtim.
Söylemiþtim de ya duymamýþtýn,
Ya da duyar gibi yapýp
Aþacaðýz hepsini beraber demiþtin.
Düþüyor, düþüyor, düþüyorum ..
Neyse ki yaðmur tutuyor ellerimden
Her zaman olduðu gibi
Bu kadarda olmaz ki
Yine seni seviyorum, yaðmur
Bir senden gidemiyorum, bir senden.
Yine yaðmur tutuyor ellerimden.

-=-
18.AgustoS.2oo2