Ne gözlerimden akan yaþlara
Ve ne de halimden sudur eden hicrana yanarým
Anladým ki ben artýk yalnýzlýðýn arkadaþýyým ve gecelere aþýðým

Yaslandým sukut sakinliðine
Serdetmediðim hüznün renklerinden o asudeye
Tuvale resmettiðim içtenliðime ve mýrýldandýðým haz naðmelere

Artýk sen duymayasýn diye
Çekildim sessizliðin çeperlerinde ki hazin çileye
Kim ne derse desin diye kulaklarýmý týkamýþtým her tür bahaneye

Þayet gönül söz dinlerse
Ýradem zafiyetlerimle kiþiliðime geçit vermeyince
Kaybolmak umudun dehlizlerinde ve hazanýn resmettiði acizlikle

Kime ne söylenir bu halde
Badý sabah nasibin sahifesinde ve kendi ikliminde
Hani sabýr kimde ve kanaat idrakin kavlinde ki o aþký gönüllerde

Her ne kadar uzatsam da
Ellerim haliyle mütemadiyen boþlukta kalsa da
Sen kalbi sürur ikliminden asla uzaklaþtýrma , kendi halinde yaþa

Topraðým ne kadar ansa da
Mezar sakinliðin ihtiþamýyla ruhuma öyle aksa
Olsun sen yinede aldýrma, huzuru kalp ile muhabbetle aþký sayýkla

Zavallýlýðýmý aþkla hatýrla
Kulluk dirliðindeki fakirliðime tevessül ederek akma
Aþký halinde kýdemle taný ve kalbi ihsanýnla ruhun hilkatindedir aný

Aþk derviþin uhdesinde deðil
Dergahý izzetin kýsmetinde bir mehil ve gayrete kefil
Eren dirliðinde ve nitelik birliðinde hasatýn ecrinde bekleyendir meyil

Hazlar sürelidir ve geçicidir
Aþk namütenahi kuþatan baharýn harýnda burkandýr
Sevda gönül kitabýnda anlamlaþan bahtý vuslattýr ve tevazuu ayaktýr

Kalbin anahtarý ihlasladýr
Her kim merak ederek ruhun katmanýnda sabahlarsa
Ve kulluðun cenahýnda ecri ararsa ve gülün ihtiþamýyla kanarsa tavdýr



Mustafa CÝLASUN