Hayat bazen zor bir oyun, bazen yorucu,bazen çok zorlayýcý ama her türlü zorluk,yorgunluða raðmen bir çýkýþ yolu olan bir labirent gibi…

Hayat bazen karmaþýk bir yap-boz gibi. Her ne kadar zorlayýcý olsa da, kartonun önündeki hazýr kart varsa, bir yapýlýþý da var demektir ki o kaðýt hep vardýr.


Dayanmakta zorluk çektiðimiz, bazen sabredemeyip isyan bile ettiðimiz hayat aslýnda o kadar zor deðil.Sonuçta hayat iþte.bizim için iþte.insanoðlu çok mu kolay sanki.isyana hakký var sanki.binlerce insaný tanýmaya razýyken insan,bir insana kendini baðlaya biliyorsa bu kadar kendini hayata da baðlaya bilir demektir.hayat bir tane insanlar milyonlarca…
Alýþmak o kadar zor deðil ama öyle bencil ki insan sadece kendi var sanki, sadece o, sadece onun duygularý, çokta önemliymiþ sanki…


Ýsyan edenler aslýnda keyfi tam yerinde olup da canlarýný sýkmaya yer arayanlar bence.
Dönüp baktýnýz mý hiç gerçekten acý çeken insanlara; bir gün yüzümüz güler umuduyla, hayata yaþadýklarý için teþekkür eden insanlar onlar ve ellerini kocaman açýp, yýrtýk pýrtýk seccadenin üstünde, beklide buz gibi kaldýrým taþlarý üzerinde; Allah’ým buna da þükür diye bilen insanlar.
Ýsyaný hak eden bunlar, isyan etmesi gereken bu insanlar.bu insanlar bu þekilde þükrede biliyorlarsa,bir saniye gülemiyorlarsa,bu insanlarla dalga geçip eðlenenler bir saniye gülmeyi hak etmezken ,muhteþemse hayatlarý, o zaman hayata bir kere olsun kafa tutmak yakýþýr ama, ne deðiþir ki hayat iþte ne getirir bilinmez