Zen’in bay(K) ya yazdýðý mektup devam ediyor.

BOÞLUK

Not: Bu hikaye “ZEN” adlý hikayemin devamýdýr….

Mektubum bitmek bilmiyordu, yazmaya devam ettim. Karanlýktan kurtulmak için gözlerimi açtým. Uçmak istiyordum! Uçmak! Uçmak! Uçmak! Böylece sonsuzluða dek! Özgürlük bu olsa gerek! Kafam hep böyle hafif, hep böyle havadan sarhoþ! Yemek yutmak, sindirmek rüzgarý ve sonunda rüzgar olmak! Rüzgar gibi! Hayýr! gibi deðil? Rüzgar olarak esmek, esmek, özgürlük dedikleri bu olsa gerek!.Ýsmim Zen’in anlamý kadýn demekti. Kadýn diyince ben Afroditi’ yi bilir ve onun gibi olmak isterdim. Afroditi; Sýmsýký bir ten, her aðzýný açýþta bir ispirto alevi gibi parlayan otuz iki diþ, uzun kirpikleri arasýnda telkinleri bir ufuk gibi derinleþen bakýþlar, konuþtukça sizin boðazýnýzda düðümlenen aðdalý, hardal gibi sert ve dik, yinede son derece tatlý bir ses, isteyerek çalpalaþtýrdýðý hareketler, bir örümcek aðý gibi dört bir tarafýnýzý saran eller, sürekli havalandýrdýðý zil çalan etekler, bir yýðýn cazibe ve dostluk, belkide farkýna varmadan hareket ve hücum halinde bütün kadýnlýktý. Kadýnlýk ise; karþý cinsine karþý olan sevgisini mutlak bir hücre yakýnlýðýyla izaha kalkýþmak ve aralarýndaki ten anlaþmasýnda yaradýlýþýn kendilerinde tecelli etmiþ büyük sýrlarýndan birini görmekti. Ýstediði oluþun çemberinde tesadüftü. Ýkiye bölünmüþ tek varlýðýn parçalarýný onun aþkýnda yeni baþtan karþýlaþtýrmasýydý. Uzviyetlerin birbirleriyle tanýþmasýndan evvel seviþmek imkansýzdý. Asýl aþk uzviyetin tecrübesine dayanan onunla devam eden aþktý. Bu itibarla ilk ciddi ten tecrübesinde tesadüfün ihanetine uðrayanlar ömürlerinin sonuna kadar eðer tesadüf denkleri ile karþýlaþmazlarsa mahsun arayýþlarýna devam edeceklerdi. Bu harekette baþlangýçtaki hýzý tutmak, onu yaratmak kadar mühimdi. Þimdiki zamanda aþk; zaten birbirlerini anlamaya çalýþmadan, sadece günü yakalamak için duyulan geçici heveslerdi. Bu hevesleri yaþayanlar birbirleri için hiçbir þey yapmak istemezlerdi. Onlara göre bir insanýn hayatýna lüzumundan fazla girerdiniz ki! Bundan daha korkunç bir þey olamazdý! Bence; vücutlarýmýz birbirimize vereceðimiz en kolay þeydi! Asýl mesele hayatýmýzý verebilmekti. Baþtan aþaðý bir aþkýn olabilmek, bir aynanýn içine iki kiþi girip oradan tek bir ruh olarak çýkmaktý. Sanki kendi baþýna iþleyen bu ten iþtahýnýn, bu sýcak sokuluþun ve onlarýn boþluðunu tam zýddýyla dolduran iniltilerin, hiç tatmadýðýmýz cinsten bir büyüsü olmalýydý. Bizde bu büyünün bozulmamasý için bir türlü bu kucaklayýþtan kendimizi kurtarmamalýydýk! Hatýrlarsan! Ýkimizde ýlýk ve kokulu bu suda uyumuþtuk. Yorgun bir insanýn hem boðulmaktan korkan hem de uykunun uyuþukluðundan kendisini alamayan bir türlü o garip ve ikizli halimizle kendimizi o suya terk etmeliydik. Þimdiye kadar yýkanmadýðým bu sudaki yaþadýklarým, ayný zamanda þimdiye kadar tatmadýðýmda bir duyguydu. O zamana kadar muayyen duyumlarýn ötesine geçmeyen vücudum sanki yepyeni bir dünyaya açýlmýþtý. Bir nevi sarhoþluk içinde vücudumun hiç bilemediði ve tanýmadýðý noktalarýna sade lezzet anlarý taþýnýp duruyordu. Ýçinde bazý uyku sonlarýný andýran çok lezzetli bir tükenme duygusu, hatta bu sýcak kavrayýþ ve sokuluþlarýn içinde bir tükenme arzusu vardý. Ve bu arzu en son haddine þuurun kaybýna vardýðý insan ve etrafýn adeta birleþtiði anda bütün o yorgunluk ve acýlarlýn harap ettiði beden birdenbire uykuya geçiyordu. Bu uyku dünyanýn en güzel, en masum, uykusu idi. Gözlerimi kapar kapamaz etrafým tatlý bir mýþýltý ile dolardý. Ve havada sanki yüzlerce melek hep birden maddesiz kanatlarýyla uçuþurlar, çok yavaþ fýsýltýlarla kulaðýma ninni söylerler, uykunun peteðini masum rüyalarýn balýyla doldururlardý. Masum olan bedenimdi. Ben kendimi idim! Bilmiyorum! Bay (K) ya masum olduðum zamanki fotoðrafýmý izliyorsun desem inanýr mýydý? Her gece izlediði fotoðrafý ben ona þöyle anlatabilirdim;’ Hafifçe açýk aralýklý dudaklarým gülümsüyor gibi, yüzüm bazý uç anlarýmda olduðu gibi iyice içime doðru çekilmiþti. Ýnsanýn düpedüz yokluðu idi bu! Bununla beraber kapalý gözlerimle, yarý açýk dudaðýmla, belirsiz nefes alýþýmla ve bilhassa kendim olmayýþýmla ne kadar güzeldim! Fakat niçin bu kadar mesuttum? Kime ve neye böyle gülüyordum? Bu hiç de herhangi bir gülümseme deðildi? Ancak kuvvetli duyulan bir hisle elde edilebilecek bir þeydi bu! Sonuç olarak bende bir sýr vardý. Hayatta kendi yokluðumda olsa bile buna eriþtiðim için mesut ve güzeldim. Bu mektubumu okuduktan sonra benim için duyduðun düþüncelerinin çok deðiþeceðini biliyorum! Sanki sende beni þöyle anlatmak istersin gibime geliyor. Senin için ben! Artýk ben deðildim! Senin benin de! Benden içerdeydi! O kadar hayattan uzak, kendi aleminde, kendine yeter zannettiði ve öyle tanýdýðý genç kadýn þimdi onun içinde baþka türlü canlanýyordu. Þimdi artýk onun yüzünden hiç eksilmeyen tebessümünün manasýný anlamaða baþlamýþtý. Bu trapezinden partnerinin kendine doðru uzattýðý ellerine yapýþmak için kendisini boþluða doðru fýrlatan, cambazýn hesabýnda bir milimetre þaþarsa kendini ölüme götüreceðini bildiði bir hareketi yaparken dudaklarýndan eksilmeyen tebessümün aynýsýydý! O bir süs deðil! Anlayan için çok kahramanca bir þeydi. Ve bütün bir ömür boyunca sürmüþ bir kendisiyle anlaþmazlýðýn gizi idi. ‘Sýrrýna erdim ‘ dedi. Bay (K). Baþýný ellerinin arasýna aldý. Zen’le yaþadýklarýný tekrar geriye doðru sarmaya baþlarken ekranýnýn baþýnda uykuya daldý. Rüyasýnda bayan Zen’le çýktýðý ’Olmak’ þehrindeydiler. Bay(K)’nýn rüyasýnda buluþmak dileðiyle. Sevgiler.





Nezihe ALTUÐ
21.09.2009