Not: Bu öykü “Esrarlý Bekleyiþler” adlý öykümün devamýdýr….

Kahramaným bay (K) ‘dan haber alamayýnca, ona nasýl haber ulaþtýrabilirim diye düþünürken iþaretlerin diline baþ vurdum. Ritüellerdeki gibi meta dili yaratabilir miydim? Bildiðiniz gibi evrende varlýk durumundaki her þey birbiri ile iliþki içindeydi ve tüm zamana yayýlan bu muazzam iliþkiler aðýnýn iþleyiþini saðlayan bir meta dili vardý. Harflerde bu aþkýn dilin yapý taþlarýydý. Sonuç olarak evrende tüm kavrayabileceklerimiz, tüm hayal edebileceklerimiz aslýnda ilahi özelliklere özdeþ gelen harflerden ibaretti. Ve bu harfler kelamýn þifresini içeriyordu. Öyleyse zahirden batýna, harflerden kelama ulaþma çabasý, mantýksal yapýlar inþa etme zorunluluðuna ve felsefi kavramlar arasýnda boðulma derdine kapýlmadan ilahi düzeyden insana inen ilahi özellikleri sezgisel olarak kavramaktan ibaretti. Ýnsanoðlunun kutsal harfle olan bütünleþmesinin fizyolojik kanýtý sözlerin üretildiði telaffuzdu. Ýnsanlarýn aðzýndaki otuz iki inci tanesi diþ gibi, bazý insanlarda, konuþurken kelimeleri inci taneleri gibi tek, tek dizerek söylerlerdi. Ýnsanlarýn bu harfleri böyle seslendirmeleri insanda yatan gerçek potansiyelin iþaretiydi. Bu dilde harflerin yaný sýra yazýnýn temel unsuru olarak harfleri meydana getiren noktalarýnda çok önemi vardý. Yazý yazmak için kalem kaðýda ilk kez deðdiðinde bir nokta meydana getirirdi. Ýlkinin ardýndan gelen noktalar nasýl ki özgün noktanýn tekraraydý. Bunun bilincine varamayanlarda var oluþun sýrrýný kavrayamazlardý. Kalem, kelam, kaðýt, kitap, kuran, kader, kutsal, kurt, koyun, kuzu, kahramaným ve karanlýk isimleriyle çaðýrdýðým Bay (K) çaðrýþtýrdýklarýnýn da özüydü. Ýnsan gerçeðe ulaþmak gizemi tam olarak çözmek için sýrdaþ dilleri aþarak ilahi dili kavramalýydý ki var olabilsin!...Bay(K) çok güzel bakarak bunu yapýyordu. Yüzü yetkin bir insanýn yüzünün güzelliðine benziyordu. Bu yüze bakanýn çoþkun bir tapýnma durumuna geçeceði aþikardý. Huþu uyandýran kutsallaþtýrma düzeyindeki ona karþý duyduðum bu hayranlýk duygusu, ayný anda hem çoþku, hem umutsuzluk, hem sevgi, hem korku, hem þehvet verirdi. Çünkü; yüzün açýmladýðýna ulaþmak için ‘aynanýn ötesine’ geçmek gerekti. Yüz cenneti ayný zamanda tanrýsallýðýn tezahürünü de iþaret ederdi. Tanrýsal sýrrýn keþfedileceði asýl anahtar onun tanrý biçimiydi. Bu tanrýsal biçim sýrrýný insanlara açmaya çabalamýþ, binlerce nebi ve veliye raðmen insanlar bu sýrrý bir türlü anlayamamýþtý. Tanrýsal tezahür olan insan güzelliði, insanla aþkýnlýk arasýndaki yegane bað tek iletiþim biçimi haline gelirdi. Yüz güzelliðinin simgelediði anlam dile getirilmeye çalýþýlan ama bir türlü getirilemeyen ‘kelam’dý. Kelamýn gerçek okunuþu, gizli anlamýn bütünsel çözümü ancak yüzün açýmladýðý iþaretlerin anlaþýlmasýyla mümkündü. Buda bakmaða baðlýydý. Birlikte yol alacaðýmýz okyanusta bay K ile bakýþýyor, zaman nehrinde akýntýya karþý kürek çekiyorduk. Bir gün mutlaka kaçýnýlmaz bir þekilde ilk hareket noktasýný bulacaktýk. Buda geçmiþ yaþamlarýmýzý yeniden yaþamak, onlarý anlamak, günahlarýmýzý yeniden deðerlendirmekti. Ayný zamanda bilgisizliðin etkisiyle olan bir yaþamda biriktirilen davranýþlarý tüketmemiz demekti. Böylece bizde insanlýk durumunu aþmýþ ve zamanýn içine düþmeden yaþam çarkýnýn henüz dönmeye baþlamadýðý koþulsuz duruma ulaþmýþ olacaktýk. Kökene dönmek, kiþisel ve tarihsel olaylarýn titizlikle ve eksiksiz olarak anýmsanmasýydý. Bu anýmsama sayesinde kiþi geçmiþini tüketir, ona egemen olur, geçmiþin þimdiye müdahalesini engellerdi. Kökene dönüþ yeni bir doðuþ hazýrlardý. Kuþkusuz bu fiziksel bir doðuþ deðil amma mistik nitelikte tinsel bir yeniden doðuþtu. Bizde Bay (K) ile evrende birlikte yeniden doðmaða baþlamýþtýk. Yeniden doðuþ noktamýn tespiti için ben Kadir gecesinin gündüzünde evimin ekseni olan çatýya çýkmýþtým. Bir nokta tespit etmeliydim. Bu nokta fiziki bir nokta olmanýn ötesinde psikolojik bir nokta idi. Bu noktada zihnim denge içinde olmalýydý. her þeyim bu noktanýn çevresinde dönmeliydi. Bu nokta benimde sonsuza dek kýmýltýsýz duracaðým, sabit noktam olmalýydý. Bu nokta ile dünyanýn tüm zerreleri arasýnda gizemli bir etkileþim içerisinde olacaktým. Bu etkileþim beni dünya ile tek bir bütünlük içinde birleþtirmekteydi. Kendimi sanki bir tür bilinç ve öncesiz- sonrasýzýn her þeyi bilme ve sonsuzun her þeyi yapabilme gücü, dünyanýn her parçacýðý içinde gizlenmiþ olarak her zaman parçayla bütün arasýnda bir baðlantý kuruyormuþ gibi görmekteydim. Her þeyin dayanak noktasý olan bu nokta zýtlarýn bir araya geldiði bir merkezdi ve bu noktada mutlak aydýnlanma yaþanýyordu. Bu noktada Bay (K) sislerin arasýndan bana bakýyordu. Sanki onun sesi de bodrumdan geliyordu. O da bana’ Bu da benim kutup noktam, yüce bölgem, dünyanýn kalbi olarak ta tanýmladýðý cennetim‘ diyordu. Burada dünyanýn çehresinin yansýdýðý yerdi. Ýnsanla hakikatýn kavuþma noktasýydý, ayný zamanda da insanla onu çevreleyen ve onu tutan bütünlük arasýndaki köprüydü. Kalbinin de yeri olduðunu biliyordum. Orada karþýlaþacakmýydýk!...Bilmiyorum? Her insani varlýðýn bilinçsizde olsa gök ile iletiþim kurulduðu yerde olma isteði, temelde bir merkeze ve dolayýsýyla kendi merkezine yönelmekteydi. Ýnsandaki bu istek, onun derinliklerine kök salmýþtý. Ýnsan dünyan merkezinde bulunarak tanrýsal konuma gelme arzusunu ortaya koyardý. Çatý katýmda dinlediðim volkmenimdeki þarkýlarla zeytin aðacýnýn dallarýnýn hýþýrtýsý birbirine karýþýyordu. Bu þarkýlarýn yardýmýyla raks etmek, müziðin ritmiyle transa geçmek ve göðün en yüksek katýna yükselerek sabit noktayý bulmak istiyordum. Vecde’de hazýrlýktý bu!...Zeytin aðacýnýn dallarýný tutmak için ellerimi uzattým. Sanki Bay (K) da benim tutuðum dala týrmanarak çýkmýþ oda bana ellerini uzatarak ’yakala’ demiþti. Bizim için bu aðaç dünya aðacýnýn yansýmasý ve ayný zamanda kutsal noktamýz olacaktý. Burada birlikte raks ederek ‘vecd’e geçecektik. Ama birden Bay (K)’ nýn elleri kaydý ve beni kendi içimdeki okyanusumda boðulmaya terk etti. Ellerimle ve gözlerimle her gün dua eder gibi okuyarak ve yazarak ilimden yardým istedim. Bilgi birikimimle artýk bende bir okyanus gibi idim. Bir gün biliyordum ki Bay (K) ile ikimizde bu okyanusta yýkanacak, kendimizi bilgelik aðacýnýn altýnda, varlýðýn içindeki yokluða açýlan kapýda, çeliþkilerin yok olup yeniden doðduklarý, o sabit titreþim merkezinin altýnda bulacaktýk. Ýþte o zaman karþýtlýklardan sýyrýlmýþ, çeliþkilerin acýsýný unutturan ilahi izdivaç hazzýyla birleþecektik. Ben biliyordum ki; Bay (K) evde her zaman ayný saatte ve ayný yerde oturarak bilgisayarýný açardý. Her gün mutlaka benim hikayelerim den birini okur, tekrar bilgisayarýnýn masa üstü menünse dönerdi. Masa üstündeki resimlerinde kederlimi?, hüzünlümü?acýlýmý?, mutlumu?, mutsuz mu? Olduklarý belli olmayan ama bence haz alma esnalarýnda çekilen kadýnlarýn fotoðraf kareleri ile doluydu. Bu resimlere her gün saatlerce uzun, uzun bakar, ama sadece ayný kadýnýn fotoðraf karesini iþaretlerdi. Bu kadýnýn hikayesini beðendiði belli idi. Bay (K)‘nýn açtýðý kadýnýn hikayesinde buluþmak dileðiyle. Sevgilerimle.



Nezihe ALTUÐ
15.09.2009