Bir þehir uyanýyor sabaha,
Kendi çaðýnda maskelerini atýyor aldanmýþlýk,
Ferman yazýlýyor sahne almayan oyunlarýnda sevdaya,
Seyircisi olmayan bir gökyüzü þimdi ayrýlýk,
Figüranlarýný doðuruyor hayata kimliksiz dünya,
Yarý seviþmelerin dokusunda,
Bir serüveni anlatýyor aþklar suskunluða,
Çekip çýkarýyor içimdeki yüreði,
Bir celladýn gözyaþlarý ile maskelenmiþ her yokluða,

Kendi sýnýfýnda büyüyor bu þehir,kendi haritasýnda tükeniyor,
Gördüðüm her yüz,aþkýn yüzölçümünde gerilla kesiliyor,
Aynasý elinde olmayan þairler basýyor uykularýmý,
Kepenkler kalkýyor,vitrinler kimin için deðiþiyor,
Kimin için aþk kendi kapsamýnda çoðulluða karýþýyor,
Bugünden yarým kalýyor herþey yarýna,
Seviþmeler,öpüþmeler,görüþmeler,
Manzarasý olmayan bütün evler gökyüzüne aðlýyor,
Ve duvarlarýna yapýþtýrýlan posterlerde kalýyor güneþin aþký,
Radyolar durmadan ayný þarkýlarý çalýyor,
Televizyonlar artýk seyredilmiyor,
Köreliyor ýþýklý tabelalarda tarihe takvimden düþen zamanlar,
Lastik kokusunu içine çekiyor yamalý asfaltlar,
Herþeyin ayný kaldýðý bir sessizliði týrmalýyor görünüþler,
Görüntüde jenerik takýntýsý hiçbir aþk yürekten yaþanmýyor,
Vakit ilerliyor,
Gün doðuyor þehrin uyuyanlarýna,
Þizofren pusulasýný çözemeyen duygular kabarýyor klaksonlarda,
Yollar hep dönüp dolaþýlan ayný yollar,
Akþama koþuyor kendi içindeki en büyük sahtekarlýk,
Ve aþk,
Gecesi,gündüzü olmayan kimsesiz yalnýzlýk.....