Aslýnda herkes biraz ressam...
Biraz þair...
Üç ana renkten,tonlarýný yaratan..
Kelimelerden kendine þiirler yazan..
Herkes biraz don kiþot aslýnda..
Bir yel deðirmeni inþa edip...
Durmadan savaþan...
Herkes biraz kaptan..
Kendi seyirlerinde..
Fýrtýnalara karýþan..
Herkes sahnede çoðu zaman..
Rolünün tutsaklýðýnda..
Herkes uçurtma bazen...
Firarlarýn özgürlüðünde...
Herkes biraz mevlana..yunus emre..
Kendi bilgeliðinde..
Ve herkes karýþýr birbirine..bu yaþam sahnesinde..
Aslýnda ben..
Bana ne çok renk eklediðini söylemek için ressam dedim...
Ne çok kelime,cümle kurduðun için sahnemde biraz þair dedim
Yeldeðirmenlerimle savaþýrken..bazen rüzgarý kestiðin için..
Don kiþot dedim..
Fýrtýnalarda rotasýz kalmýþken..bana rota çizdiðin için..
Kaptan dedim..
Ben sahnede rolümü oynarken..tuttuðun alkýþlardan ötürü..
Oyun dedim..
Ve bazen tüm sýkýþmýþlýðýmda..
Beni kendi içimde özgür býrakýþlaýrýý hatýrlayarak..
Uçurtma dedim....
Ve bazen..sýcak bir kahvenin yanýnda..sýcacýk sohbetlerimizde..
Bana kör noktalarýmý gösterdiðin için...
Biraz mevlana..biraz yunus emre dedim...
Ýþte aslýnda ben seni anlatmaya çalýþtým..
Yaþamamýdaki yerini...
Bana kattýklarýný..
Yinede belki tam anlatamadým..
Yetmedi kelimeler belki...
ÝYÝ KÝ VARSIN..
ÝYÝ KÝ ABÝMSÝN..
VE ÝYÝKÝ DOÐDUN...
Nice mutlu yýllara..caným abim...