Günahý boyuna aþk’larda yenik düþtü ýslak gülüþüm.
Tövbesi çoktan zulalanmýþ bir acýya soðuk bir hançer deðdi.
Kan sýzdý gözlerimin beyazýna.
Ve bir sonbahar ölümü yüreðime mübah kýlýndý.
Ýçimdeki kýz çocuðu kürtaja zorlandý ama ben pes etmedim
Çünkü benim adým aþk’tý .
Soyadým sen…

Ölüm bana gelen yollarý yakýnlaþtýrýrken,
Ben bir masal bir peydahladým düþlerimin en beyaz kenarýndan..
Sýrf bu yüzden kirletildi yüzüm..
Katli vacib oldu cesedimin..
Cümlelerim bir sabah ezaný sonrasý defnedildi..
Harf harf düþtüm sayfalardan..
Ama yine bitmedim..
Bitirmedim sevgimi..
Çünkü benim adým sevdaydý..
Soyadý sen…

Zulm ile usanmadý ki hasret ile yontulsun gönlümün yaralarý..
Aþkýn en kör halinde yakalandý çocukluðum..
Kaç kez vakitsiz sobeledik siyah’a..
Kaç kez gebe kaldýk sonbahara..
Ama hiç kaçmadýk yüzümüzün günaha çalan yanýndan..
Ve hiç piþman olmadýk bedenimize biçilen cezadan..
Eðilmedik..
Ve eðmedik baþýmýzý..
Eðirmedik boynumuzu..
Çünkü biz tek yürektik..

Zordu ever ama ellerimiz ellerimize deðmese de..
Aþk’a yeltendi yüreklerimiz..
Ayný gökyüzüne bakmasa da gözlerimiz,
Ayný bulutlarýn eteklerine baðladýk rengarenk balonlarýmýzý..
Musalla soðuðunu gözlerimize
Ölmeyi yüreðimize dikip uzattýk çocukluðumuzu falakaya..
Düþtük, yaralandýk..kanadýk
Ama bitmedik..
Erimedik..
Vazgeçmedik..
Dimdik..Ne bir eksik ne bir fazla..
Biz bir’dik..
Ýki nefesli tek yürektik..

Gözlerin aþk’tý,
Yüreðin özlem..
Ýþte bu yüzdendir nehirlerin tersine akýþý..
Hatýrla ey çocukluðum,
Senin hiç rengarenk balonlarýn oldu mu gökyüzüne saldýðýn ?
Ýtiraf et ilkokul çaðým,
Ceplerin hiç mavi bilyelerle dolup yüreði taþtý mý ?
Sus tüketme nefesini..
Ýþte bu yüzdendir yüzündeki tek fiskenin örtülü kalýþý..
Adýn aþk’tý senin..
Soyadý acý…

Evet zordu seni ölümden caydýrmak..
Ve siyahtan ayýrmak..
Kaç tabut taþýdý bu omuzlar ?
Kaç defne þahit oldu bu gözler ?
Ve kaç kez suçüstü yakalandý suçsuzluðum..
Ve mutsuzluðum kaç kez rehin alýndý….
Þimdi sesimi kýsýp senin ölüme koþusunu izlemememi istiyorsun..
Ýzin vermeyeceðim..
Diri diri yüreðini,
Eze eze gözlerini gitmene yol vermeyeceðim..
Ya ez geç beni..
Ya da bir Elif miktarý yaþa..

Þimdi kapat yaralarýnýn gözeneklerini kadýným..
Yetmedi mi daha acýlarýný tuzda basýp basýp kanatmalarýn ?
Bitmedi mi kendine kiralýk katil aramalarýn ?
Sevdayý çýkarýp kendi cellatlýðýna soyunmalarýn..

Hadi yedi harfe sýðdýrdýðým Cennetim..
Lehçesini kaybetmiþ bir millet gibi diz çökme acýya..
Kýrýp belini, iki bölme umudunu..
Kýsýp sesini kurda kuþa azýk ettirme bir lokma mutluluðunu..

Karanlýðýna inat gözlerinin ýþýðýnda yürüme devam et..
Bir Elif miktarý gülümse sen..
Acý bize iliþse de,
Er geç bu iki yürek,
Yýldýzlar gözlerimize aþký hediye edecek..
Elbet bir gün..
Bir gün bu iki yürek mutluluða eriþecek..

04 Ekim 2009

Ýsmail Sarýgene