aslýnda çaresizce bir haykýrýþtýr her suskunluk. susmak daha anlamlýdýr bazen aðzýmýzdan çýkan iki kelimeden, o iki kelime ki, zaten ne anlatabilir düþündüklerimizi, ne de söküp atabilir korkuyla karýþýk üzüntülerimizi. Öyle bir gerçekliktir ki içinde bulunulan, ne zamanýn etkisi vardýr savurmaya anýlarý ne de gücü vardýr insanýn savurmaya o anýlarý. Ben miyim bunca çaresizlikle çaresizce savaþan, ben miyim yenileceðimi bile bile bu savaþa katýlan. Yok ki umut bu yolda,karanlýk her yer,belki de hiç aydýnlýk olmamýþtý zaten...