zor kadýnlarýn mor düþlerinde çürürken
o boþ kaldýrýmlarý inadýna yürüme nöbetinde
yýrtýlýr emanet topuklarým
iþtahla kanarým kendime
kabuk baðlarým çözülür, dualar yetmez, çaputlar tutmaz
ya göz yaþlarým…
uçsuz bucaksýz çöllerinde ölebilmekse
yalýn ayak düþlerin faturasý
sen diye bir kumaþla örtüp gömsünler zihnimi
nasýl olsa seni baþa sarar
terbiyesiz film þeridi gözlerim
oysa seni seyretmeyi bile kaldýramayan bir bünyeyle
hep sana bakan pencere diplerinde
þifa niyetine tokatlar bekledim bir mucizeyi bekler gibi


ahmak bir firarla çýkarým içimden umuduma damladý hüznün,
en fazla mermer çizer piþmanlýðýmý
erkekliðimin dýþ cepheleri sýyrýlýr
senle ilgili her þeyi karanlýk vurur
zor kadýnlarý rüzgargülleri vurur
mor düþleri ýskalamaktan sesim yýrtýlýr
tutamam o vakit yelkovaný
kýrýlýr zaman kumbarasýnýn kurgusu, akrep uyur
susuz dudaklarýmýzýn nezaretinde
var olmayý hayal etmeyi bile beceremeyen
pagan dinlerin dualarýnda bir tören
ýslah edilmeden sunulan bir intihar düeti, senle ben
ne zaman dinlesem etimi döver iskeletim
bilirim o vakit ruhum yýrtýlýr

04:15

Alican Doðar