I
bana aralanmýþ kapýlarý çekip kapatan
ve anahtarlarý yüreðimde ki çöle atan bendim.
ara sýra inerim o çöle
anahtarlarý aramak için deðil, oraya atma nedenimi aramak için.
ama her seferinde bir kum fýrtýnasý gözlerimi yaþartýr
dudaklarýma dolan kumlar
kurmaya çalýþtýðým anlamlarý kýsýrlaþtýrýr.

II
bana aralanmýþ kapýlarýn arasýndan akmaya baþladýðýnda gölgem,
o kapýlarý bana kapatan ve anahtarlarý denize atan onlardý.
ara sýra inerim o denizin falezlerine
bir inci gibi parlayýp parlamadýklarýna bakarým dipteki anahtarlarýn.
parlasalar da bir þey deðiþmez aslýnda
yalnýzca hüznün derinliklerine dalabiliyorum….

III
bana hep kapalý olan kapýlarýn,
anahtar deliðine yanaþtýrdýðýmda alnýmý,
gözlerime miller uzatan kimlerdi?
hiç bilmiyorum.
ara sýra kýrmak isterim o kapýyý.
ama kalbimin kýrýlmasýna razý olamam…

IV
bana hep açýk olan ama hep geç koþtuðum kapýnýn giriþinde ki paspasa,
ne kadar çok sürtsem de, bir türlü çýkmýyor
kalbimin üzerinde ki çamurlar.
ve üstteki tabela da
“her geç kalýþta biraz daha derine iner lekeler” yazýyor.

"Kaybolup bulunmakla çok fazla zaman harcadým. Bazý þeylerin gitmiþ olmasýna alýþmalýyým."

Mustafa Durukan