Merhametsiz Yüzleþme ( sorgulamalar II.)
Bilinmezliðe yürüyorum, yürümüyorum aslýnda yürütülüyorum, dünümle baþlayan tarih çizgimin ulaþabildiðim noktasýna kadar yürüyorum, hisler ve duygularýmýn yoðunla savaþtýðý an'lardan geçiyor ömrüm. Karþýmdaki denizin durgunluðu üstüme aðýr bir yük yüklüyor, onun coþkunluðu ýzdýrabýmdýr. Sensiz ve sessizliðin seyrine daldým, aðýrlaþmýþ kirpiklerim önümü görmekte yorgun, sigaramýn nikotini içime girmekten aciz.

Zaaflarla dolu bir dünyanýn girdabýnda dolanýyorum, nefessiz yürütülüyorum yaþamýn köhne kuytu kýyýlarýnda, Ruhum, yaþlanmýþ, bitkin ve aciz aðýr adýmlarýn peþine takýlmýþ, maviyle biter adýmlarým, gökyüzü mavi, dönüp bakmak istemiyorum çýðlýðýmýn kokusu aðýr, tarihimin tozlu sayfalarýný silmek istememiþtim, elim kaydý, sayfalardaki tozun kokusu güzeldi, orda olmak güzeldi, orda olmayan yitik bir þevkâtin aðýna takýldým þimdi... uzun süre denizde bekletilmiþ hüzünlü bir yüzle...

Dur! Sakýn kapanma yaþlý kirpiklerim, nefessiz býrakýrsan boðulurum... yüzüm yok artýk, bunca yýl nerelerdeydin ey tatlý hüznüm, içimdeki boþ olan tünel sendin demek ki, meðer seni bir fabrika gibi kapatmýþým ve artýk üretemiyordun, varlýðýndan bi haberdim ve ama'ydým, uzaðýndaki ýþýklarda loþtu, sevimliydi, þekilden þekle bürünüyordu, cazipliði labirent gibiydi, hep tebessüm vardý yüzünde, yollarýmýn güzergahý ona gidiyordu, patikalar aðýrlaþtýrýyordu bedenimi, oysaki denizin coþkunluðu gibiydim her kayaya çarptýðýmda iz býrakýrdým, bende oluþan yarayý hissetmezdim, omurgasýzdým. Yosunlarý umursamazdým, yüzleþince parçalardým, daðýlan yosun parçalarýnýn aðýna takýldým þimdi. geçmiþte aðlamadýðýma, yanar þimdi yüreðim, geçmiþe yanmadýðýna... Çýkýþ yol ararken seni buldum güzergahý patika olan tünel, meðerse sendeymiþ asýl ben...ne olur beni ben'le yüzleþtir, aramýzda merhamettin zerresi olmasýn, koy aramýza yalan makinasýný, acýnýn kokusunu hissettiðinde çalsýn, arayýþý, her titrek bedende çalsýn, her hücrenin ürpertisinde çalsýn, ses tonlarýmýz deðiþinde, rüzgar bile aramýza girerken çalsýn ama korku ve ümit kapýlarýný aralayan yorgun kirpiklerim, boynunu büktüðünde kapanmasýna müsaade etme...